Sizcə qızlar evlənməyə necə qərar verir? Biz yeni bir işə başlayanda ilk növbədə işi araştırır, orada işləyənləri tanımağa çalışır, ola biləcək çətinlikləri hesablayırıq. Əgər özümüzü bu çətinliklərin öhdəsindən gəlməyə hazır hesab ediriksə, digər tərəfdə bizimlə eyni fikirdədirsə işə başlayırıq. Amma bizim mövzumuz evlənməkdir, yəni işdən qat-qat artıq çətin, məsuliyyət tələb edən bir şeydir. Belə çixir ki, daha çətinliklər, risklər haqda daha çox düşünməli, hərtərfli hesablamalıyıq.
Nərmin 31 yaşındadır. Hazırda evlidir iki qızı bir oğlu var. O, 14 yaşında nişanlanıb, 16 yaşında isə evlənib. O, bizə subaykən evliliyi necə təsəvvür etdiyindən danışdı.
“Evlənmədən əvvəl düşünürdüm ki, həyatım daha yaxşı olacaq. Elə bilirdim, tək evləndiyim insanın məsuliyyətini daşıyacağam, amma reallıq tam başqaymış. Sanki toy günü bəzənib-düzəndiyim kimi gözəl həyat yaşayacaqdım.Düşünürdüm mən onlara hörmət edəcəyəm, onlarda mənə hörmət edəcəklər. Məsələn mən onlar əl-üzünü yuyanda su tökürdüm. Onlar isə düşünür ki, mən bunu etməyə borcluyam hətta daha artığını gözləyirlər. Amma bacardığımız qədər gec evlənmək lazımdır. Gec evləndikdə daha yəqin evlilik haqda daha real təsəvvürümüz olar.”
Bu haqda bizimlə söhbət edən digər qadın isə Günaydır. Günay 23 yaşındadır. O, kiminlə evlənəciyə, özü 20 yaşındaykən qərar verib. Hazırda bir uşağı var.
Evlənmədən öncə düşünürdüm yoldaşım məni çox sevəcək. Hər günümüz çox maraqlı keçəcək. Uşaqlarımızı birlikdə böyüdücəyik. Mənə elə gəlirdi o mənim geyimimə, dediyimə-güldüymə çox qarışmaz, çünki bunun mənim xətrimə dəyəcəyini bilər. Əlbəttə yeni ailəyə uyğunlaşmaq bir az çətin olacaqdı. Amma yəqin onlarda məni başa düşəcəklərdi. Çünki elçiliyə gələndə atamı, məni hər cür inandırırdılar ki, daha yaxşı həyatım olacaqdı. Nişanlıyken də bizə gəlib-gedəndə məni çox sevdiklərini deyirdilər, hər dəfə gələndə mənə hədiyyələr gətirirdilər.
Evləndikdən sonra başa düşdüm evlilik o qədərdə maraqlı, əyləncəli deyilmiş. Yoldaşımın ailəsi mənim onlara qulluq etməyimi gözləyir. Sanki mən bütün işləri səhvsiz etməliyəm. Hər kiçik səhvimə görə ailədə ziddiyət olurdu. Yoldaşımsa guya mən heçnə bilmirəmmiş kimi bütün günü mənə ağıl öyrədirdi.
Tozu Gülmamedova
_______________
როგორ წარმოგვიდგენია ოჯახის შექმნა და როგორია იგი რეალურად?
როგორ ფიქრობთ, გოგონები როგორ იღებენ ოჯახის შექმნის გადაწვეტილებას?
როცა ახალ საქმეს ვიწყებთ, ჯერ ვიკლევთ, ვცდილობთ, მასში ჩართულ ხალხზე ინფორმაცია შევაგროვოთ, თუ მათთან ურთიერთობა გვიწევს, სავარაუდო სირთულეებს შეძლებისდაგვარად ვადგენ. თუ ვთვლით, რომ სავარაუდო სირთულეებს გავუძლებთ და მეორე მხარეც თანხმდება ამაზე, საქმეს მხოლოდ მაშინ ვიწყებთ. მაგრამ, აქ საუბარი საქმეზე კი არა, გაცლიებით საპასუხისმგებლო საქმეზე, ოჯახის შექმნაზეა. მაშინ, წესით, რისკები სირთულეებზე უფრო მეტი უნდა გავთვალოთ.
ნარმინი 31 წლისაა, დაოჯახებულია, ორი გოგო და ერთი ბიჭი ჰყავს. იგი 14 წლის დაინიშნა და 16 წლის გათხოვდა. ის გვიყვება, თუ როგორი წარმოდგენა ჰქონდა ოჯახზე ქორწილამდე.
„ოჯახის შექმნამდე მეგონა, რომ უფრო კარგი ცხოვრება მექნებოდა. მეგონა, მარტო ქმარზე პასუხისმგებლობა დამიკისრებოდა. თითქოს, როგორც ქორწილში პატარძალივით გაგრძელდებოდა ცხოვრება. სინამდვილეში, როცა ოჯახის წევრები ხელ-პირს იბანდნენ ხოლმე და მე მათთვის წყალს ვასხამდი, სამაგიეროდ მათ მადლობაც კი უთქვამთ ჩემთვის. მგონი, ფიქრობდნენ, რომ ეს ჩემი მოვალეობა იყო და ამაზე მეტიც უნდა მეკეთებინა. მიმაჩნია, რომ ჩამოყალიბებულ ასაკში უნდა შევქმნათ ოჯახი, რათა უფრო რეალური მოლოდინი გვქონდეს ოჯახთან დაკავშირებით“.
გიუნაი 23 წლისაა. მან 20 წლის ასაკში თვითონ გადაწყვიტა, ვისთან უნდოდა ოჯახის შექმნა. მას ერთი შვილი ჰყავს.
“მეგონა, ოჯახის შექნის შემდეგ ქმართან ურთიერთობა ისევე გაგრძელდობოდა, როგორც მანამდე ვიყავით. მეგონა, ერთად გატარებული ყოველი დღე ძალიან საინტერესო იქნებოდა, ბავშვსაც ერთად გავზრდიდით. არ მეგონა, თუ ქმარი ჩემს ჩაცმულობაში, საუბარ-სიცილში ჩაერეოდა, რადგან ეცოდინებოდა, რომ ამით ნაწყენი დავრჩებოდი. რა თქმა უნდა, ვიცოდი, რომ ძნელი იყო ახალ გარემოსთან შეგუება. მაგრამ ვფიქრობდი, ალბათ გამიგებდნენ-მეთქი. დანიშვნამდე როცა მოდიოდნენ ჩვენთან, ყველანაირად გვარწმუნებდნენ, რომ უკეთესი ცხოვრება მექნებოდა. დანიშნულები როცა ვიყავით, ქმრის ოჯახი როცა მოდიოდა ჩვენთან, სულ საჩუქრები მოჰქონდათ. ოჯახის შექმნის შემდეგ მიხვდი, რომ ოჯახური ცხოვრება თურმე არც ისე მხიარული, საინტერესო ყოფილა. ქმრის ოჯახი მელოდებოდა, სახლის ყველა საქმე გამეკეთებინა, თან უშეცდომოდ. ყოველ პატარა შეცდომაზე ოჯახში კონფლიქტი იწყებოდა. ქმარი მთელი დღე ჭკუას მასწავლის, თითქოს მე არაფერი ვიცოდე“.
ავტორი: თოზუ გულმამედოვა
