Tiko Marneuli Radiosu haqqında təsadüfən dostundan eşidib. O gündən artıq 3 il keçir və o bu gün O, Marneuli Radiosunun irəlidə gələn jurnalistlərindəndir. Tiko jurnalist yarışmalarında iştirak edir, Marneulidə baş verən gündəlik hadisələri və əhalinin problemlərini gündəlik ışıqlandırır.
“Başlanğıçda radioda çalışmağın belə çətin olacağını təsəvvür belə etməzdim. Reallığı görəndə anladım bizim regionda jurnalist kimi çalışmağın əsas çətinliklərini”, – deyir Tiko Davadze.
Tiko Davadzenin 23 yaşı var o Marneulinin Saimerlo kəndində yaşayır. Baxmayaraq ki, Tiko bakalavr pilləsini keçən il İngilis dili filologiyası istiqamətində başa çatdırıb, o artıq tələbəlik zamanından öz sevimli peşəsinə yiyələnibmiş. Özünündə söylədiyinə görə, peşəsinə yiyələndiyi Radio Marneuli onun üçün heçbir maneənin mövcüd olmadığı tamamən azad bir mühitdir.
Tikonun danışdığına görə, O radioda çalışmağa, ikinci kursda oxuyan zaman başlayıb. Universitetdə oxumağı ilə yanaşı, ikinci peşəsinə – bu səfər sevimli peşəsinə köklü şəkildə yiyələnmək onun üçün yetərincə çətin olub.
“İşləməyə başladığım, daha doğrusu öyrənməyə başladığım ilk iki ayı çox yaxşı xatırlayıram. Yetərincə ağır dövr idi. Radioda probleməri ışıqlandırmaq və əhalinin ehtiyacları istiqamətində çalışmağı öyrəndiyim dövr, asan şəkildə aşılacaq zaman deyildi. Bu eyni zamanda, bir başa hakimiyyətin çalışmaları ilə də əlaqədar olduğu üçün ikili çətinlik təşkil edirdi, çünki mən bunları ışıqlandırırdım. Tez-tez kənd əhalisi valideynlərimə ısmarıc yollayırdı, sənin qızın hakimiyyəti tənqid edir, belə olmaz, bu düzgün deyil deyirdilər. Bu zamanlar məndə çətinlik içinə düşürdüm, ancaq bu çətinlik və qarışıqlıq əsl jurnalistikanın mənasını anladıqdan sonra tamamən bitdi”-, deyir Tiko.
Tiko söyləyinə görə, baxmayaraq ki, o şagirdlik dövründədə fəal olub, kəndə icma üçün çalışmaq və ya dəyişikliklər etmək üçün layihələr mövcud deyilmiş. Universitetə qəbul olduqdan sonra isə, Tiko zamanın əsas qismi Tbilisidə və ya Tbilisi-Saimerlo yolunda keçirirmiş. Fəal şəkildə çalışmaq şansını isə O, ancaq radioda çalışmağa başladıqdan sonra qazanıb.
“”Məhs radioda tənqidi düşünmə qabiliyyətimi inkişaf etdirdim və sağlam rəqabəti öyrəndim. Radio olmasa, yəgin ki, öz regionumda başverənlərdən bu günə kimi tam olaraq məlumatım olmayacaqdı”.
“Bizim regionda çalışmaq asan deyil. Bir sıra problemlər arasında, ən vacibi dil problemidir. Əhali bir çox mövzu haqqında bu günə, kimi maarifləndirilməyib, mediyaya qarşı güvənin olmaması da başqa bir problemi nəzərəd tutur, çün ki, əhali sonrasında olacaqlardan çəkinir-buda vacib problemdir. Məhs bu sıraladıqlarıma görə problemləri açıq şəkildə müzakirə etmək üçün çox səy göstərmək məcburiyyətindəyəm”,-deyir Tiko.
Gənc jurnalistin sözlərinə görə, Marneuli xüsusi bir yanaşma və ehtiyatlılıq tələb edən bir yerdir, çünki şəhər öz rəngarənkliyi nəticəsində yaranan problemləri ilə seçilir və burada iki dildə çalışmaqda ciddi əzm tələb edir.
“Əsasən, monotonluq sevən birisi deyiləm, jurnalistika isə mənə hər zaman fəal olmaq imkanı yaradır”, – deyir Tiko.
Tiko gələcəkdə də jurnalistika sahəsində çalışmalarını davam etdirəcəyini deyir. O magistraturada da bu sahədə təhsili davam etdirəcək və sevimli peşəsi istiqamətində dahada fəal şəkildə çalışacaq.
Şəlalə Əmircanova
ბავშვობის ოცნება – დღევანდელი პროფესია
თიკომ მარნეულის რადიოს არსებობის შესახებ სრულიად შემთხვევით მეგობრისგან გაიგო. იმ დღიდან უკვე 3 წელი გავიდა და იგი დღეს მარნეულის რადიოს გამორჩეული ჟურნალისტია, ჟურნალისტურ კონკურსებში მონაწილეობას იღებს, მარნეულში მომხადარ ყოველდღურ ამბებსა და მოსახლეობის ყოველდღიურ საჭიროებებს აშუქებს.
„თავიდან რადიოში მუშაობა არ მეგონა ისეთი რთული, როგორიც შემდეგ აღმოჩნდა. როდესაც რეალობა დავინახე, მივხვდი თუ რამდენად მნიშვნელოვანია და რთულიცაა ამ რეგიონში ჟურნალისტად მუშობა“, – ამბობს თიკო დავაძე.
თიკო დავაძე 23 წლისაა და მარნეულის სოფელ საიმერლოში ცხოვრობს. თიკომ შარშან ბაკალავრის ხარისხი მიიღო ინგლისურ ფილოლოგიაში, თუმცა იგი უკვე სტუდენტობის პერიოდიდანვე იყო დაუფლებული საყვარელ პროფესიას. როგორც თვითონ აღნიშნავს, რადიო მარნეული, სადაც საკუთარ პროფესიას დაეუფლა, მისთვის ის თავისუფალი სივრცეა, სადაც არანაირი ბარიერი არ არსებობს.
თიკოს თქმით, მან რადიოში მუშაობა მეორე კურსზე სწავლის პერიოდში დაიწყო. უნივერსიტეტში სწავლასთან ერთად, მეორე პროფესიის – ამჯერად საყვარელი პროფესიის – ღრმად შესწავლა საკმაოდ რთულიც აღმოჩნდა.
„კარგად მახსოვს მუშაობის, უფრო სწორად სწვალის პირველი ორი თვე. საკმაოდ მძიმე პერიოდი იყო. რადიოში როდესაც ვსწავლობდი პრობლემების გაშუქებას, მოსახლეობის საჭიროებებზე მუშაობას, რაც დაკავშირებული იყო ხელისუფლების მუშაობასთანაც, არ იყო იოლად გადასალახი. მშობლებთან მოდიოდნენ და ეუბნებოდნენ, შენი გოგო ხელისუფლებას აკრიტიკებს, ასე არ შეიძლებაო. მეც განვიცდიდი ამას, სანამ მივხდებოდი ნამდვილი ჟურნალისტიკის არსს“, – ამბობს თიკო.
თიკო ასევე ჰყვება, რომ მიუხედავად აქტიური სკოლის პერიოდისა, სოფელში თემისთვის მუშაობის ან ცვლილებისთვის არც ერთი პროექტი არ იყო. უმაღლესში ჩაბარების შემდეგ კი, დროის ძირითად ნაწილს თბილისში ან საიმერლო-თბილისის გზაზე ატარებდა. აქტიურად მუშაობის შანსი კი მან ზუტად რადიოში მუშაობის დაწყების შემდგომ მოიპოვა.
„ზუსტად რადიოში განვივითარე კრიტიკული აზროვნების უნარი და ჯანსაღი კონკურენცია. რომ არა რადიო, ალბათ ჩემს რეგიონს ასე ახლოდან ვერ შევისწავლიდი“.
„რეგიონში, სადაც ვმუშაობ, არ არის ადვილი მუშაობა. მრავალ სხვა პრობლემასთან ერთად, ერთ-ერთი მთავარი ენის ბარიერია. მოსახლეობის ცნობიერება ბევრ საკითხთან დაკავშირებით არაა მაღალი, პრობლემურია ისიც, რომ მედიასაშუალებების მიმართ ნდობა არაა – ესეც გამოწვევაა. ზუსტად ამიტომ, ბევრი ძალისხმევა მიწევს იმისათვის, რომ პრობლემაზე ვისაუბროთ“, – ამბობს თიკო.
როგორც ახალგაზრდა ჟურნალისტი ჰყვება, მარნეული ის ადგილია, რომელიც სპეციფიკურ მიდგომას და ფრთხილ მუშაობას ითხოვს, რადგან ქალაქი თავისი მრავალფეროვნებით და მრავალეთნიკურობით ბევრი სხვადასხვა პრობლემით გამოირჩევა, რაზეც მუშაობა ორ ენაზე საკმაოდ დიდ გამოწვევასაც წარმოადგენს.
„ზოგადად, ერთფეროვნება მალე მბეზრდება და ჟურნალისტიკა არ მაძლევს ერთფეროვნების საშუალებას“, – ამბობს თიკო.
თიკო სამომავლოდ ჟურნალისტიკის სფეროში მუშაობას განაგრძობს. იგი მაგისტრატურასაც ჟურნალისტიკის მიმართულებით გაარძელებს და საყვარელ პროფესიაში მეტად აქტიურად იმუშავებს.
შალალა ამირჯანოვა
