Հեղինակ՝ Անժելիկա Մկրտչյան
COVID-19-ը երկրի վրա ստեղծել է մի իրավիճակ, որը տեղի չի ունեցել մոտ հարյուր տարի: Այն ներխուժեց մարդկանց կյանք, երբ ոչ ոք չէր սպասում նման իրադարձության և ամբողջովին փոխեց մեր կյանքի առօրյա ռիթմը։
Համաճարակի առաջին փուլը, ինչպես շատերի համար, ինձ համար էլ ամենադժվար շրջանն էր, քանի որ ապրում էիր քո բնականոն կյանքով, փորձում քայլեր ձեռնարկել ապագայի պլանավորման հարցում, և հանկարծ՝ հայտնվում ես չորս պատի արանքում փակված:
Արգելափակումը, սահմանափակումները, մեկուսացումը, մահվան բազմաթիվ դեպքերը և նույնիսկ դիմակ կրելը, շատերի համար սթրեսի և դեպրեսիայի աղբյուր են եղել:
Հիշում եմ, երբ առաջին անգամ մեզ ասացին, որ պետք է անցնենք հեռավար ուսուցման, ինչպես էինք նյարդայնանում ու վախենում, բայց այս իրավիճակում ոչ միայն Վրաստանն էր, այլ ամբողջ աշխարհը։
Չնայած այս ամենին, մարդն ունի մեկ լավ հատկություն՝ հարմարվելու կարողություն։ Այս օրերից անցել է արդեն մեկ տարուց ավել, և աշխարհի բնակչությունը ոչ լիովին, բայց մեծ մասամբ արդեն ադապտացվել է COVID-19-ի հետ ապրելու կյանքին։
Հիմա դիմակ կրելը այլևս խնդիր չի ներկայացնում և արդեն դարձել է մեր առօրյա հագուստի կարևոր տարրերից մեկը։Արգելափակմանը և սահմանափակումներին էլ սովորեցինք,քանզի երբ գիտակցում ես, որ քո տանը մնալուց է կախված քո և ոչ միայն քո առողջությունը ու կյանքը, պետք է պատասխանատվությոամբ մոտենաս այս հարցին:
Հեռավար ուսուցումն ու աշխատանքը դարձավ մեր կյանքի անբաժանելի մասը, իսկ առցանց դասախոսությունների հաճախելը բնականոն հունի մեջ ընկավ։
Իսկ այժմ բնակչությունը մեկ այլ երևույթի հետ ադապտացման գործընթացի մեջ է – սա պատվաստումն է:Շատերը վախենում են այս գործընթացից, բայց, իմ կարծիքով, պատվաստումը ճիշտ ընտրություն է COVID-19-ից՝ պաշտպանելու մեզ, մեր ընտանիքին և մեզ շրջապատող մարդկանց առողջությունը։ Չնայած այս համաճարակի սարսափելի մասշտաբներին, դրա ավարտը յուրաքանչյուր անհատի ձեռքում է, և մենք պետք է ընդունենք, որ մեզանից է կախված, թե երբ կգա օրը, երբ կհանենք մեր դիմակները և կապրենք ազատ։
Ժամանակը, զգացմունքների ինքնատիրապետումը ,և ավելի պայծառ ապագա ունենալու հույսը, մեզ սովորեցրեցին թե ինչպես ապրենք COVID-19-ի հետ, քանի որ տեսնում ենք, որ մեր շրջապատում բոլորը փորձում են նպաստել այս շրջանի հաղթահարմանը և պայծառ ապագա ստեղծելուն:
————————————-
როგორ ვისწავლეთ ცხოვრება COVID-19-თან ერთად
ავტორი ანჟელიკა მკრტჩიანი
COVID-19-მა დედამიწაზე ისეთი სიტუაცია შექმნა, რაც დაახლოებით ასი წელია, არ მომხდარა. იგი შემოიჭრა ადამიანთა ცხოვრებაში, როდესაც არავინ ელოდა ასეთ მოვლენას და სრულიად შეიცვალა ჩვენი ცხოვრების ყოველდღიური რიტმი.
პანდემიის პირველი ეტაპი, როგორც ბევრისთვის, ჩემთვისაც იყო ყველაზე ძნელი პერიოდი, რადგან ცხოვრობდი შენი ჩვეული ცხოვრებით, ცდილობდი, გადაგედგა ნაბიჯები მომავლის დასაგეგმად და უცებ – ოთხკედელშუა აღმოჩნდი გამოკეტილი…
ლოქდაუნი, შეზღუდვები, იზოლაცია, სიკვდილიანობის უამრავი შემთხვევა და თუნდაც პირბადის ტარება იყო ბევრისთვის სტრესისა და დეპრესიის წყარო.
მახსოვს, პირველად რომ გვითხრეს, რომ დისტანციურ სწავლებაზე უნდა გადახვიდეთო, როგორ ვინერვიულეთ და შეგვეშინდა, მაგრამ ამ მდგომარეობაში იყო არა მხოლოდ საქართველო, არამედ – მთელი მსოფლიო.
მიუხედავად ამ ყველაფრისა, ადამიანს აქვს ერთი კარგი თვისება – ადაპტაციის უნარი. ამ დღეებიდან გავიდა უკვე არაერთი წელი და მსოფლიოს მოსახლეობა არა სრულად, მაგრამ მეტნაწილად უკვე ადაპტირდა COVID-19-თან ერთად ცხოვრებასთან.
პირბადის ტარება ახლა პრობლემას აღარ წარმოადგენს და უკვე ჩვენი ყოველდღიური ლუქის ერთ-ერთ მნიშნელოვან ელემენტად იქცა. ლოქდაუნსა და შეზღუდვებსაც მივიჩვიეთ, რადგან როდესაც იგებ, რომ შენს სახლში დარჩენაზეა დამოკიდებული შენი და არა მარტო შენი ჯანმრთელობა და სიცოცხლე, პასუხისმგებლობით უნდა მიუდგე ამ საქმეს. დისტანციურად სწავლა და მუშაობა გახდა ჩვენი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილი და ონლაინ ლექციებზე დასწრება ჩვეულ რიტმში ჩაჯდა.
ახლა კი, მოსახლეობა სხვა რამეზე ადაპტირების პროცესშია – ეს არის ვაქცინაცია. ბევრს ეშინია ამ პროცესისა, მაგრამ, ჩემი აზრით, ვაქცინაცია სწორი არჩევანია COVID-19-სგან საკუთარი თავის, ოჯახისა და ჩვენს გარშემომყოფ ადამიანთა ჯანმრთელობის დასაცავად. მიუხედავად ამ პანდემიის საშინელი მასშტაბისა, მისი დასრულება თითოეული პიროვნების ხელშია, და უნდა მივიღოთ, რომ ჩვენზეა დამოკიდებული, როდის მოვა დღე, როცა ნიღბებს მოვიხსნით და თავისუფლად ვიცხოვრებთ.
დრომ, ემოციების თვითკონტროლმა და ნათელი მომავლის იმედმა გვასწავლა, თუ როგორ ვიცხოვროთ COVID-19-თან ერთად, რათგან ვხედავთ, რომ ჩვენ გარშემო ყველა ცდილობს, თავისი წვლილი შეიტანოს ამ პერიოდის გადალახვასა და სამყაროს მომავლის შექმნაში.
