O, 11 il bundan əvvəl həyatının ən böyük səhvini etdi. Öz istəyini nəzərə almadan anasının istəyi ilə heç sevmədiyi biri ilə evləndi. Xoşbəxt olacağını düşünürdü “Böyüklər səhv etməz, xoşbəxt olaram, ya da birtəhər səbr edib dözərəm”, – deyirdi. Lakin o, elə də xoşbəxt ola bilmədi…
Nərgizin 28 yaşı var. Onun 5 yaşı olanda valideynləri ayrılıb və onlar qardaşı ilə birlikdə anasının yanında qalıblar. Atası onları tərk edib və xarici ölkəyə köçüb. Anası onları çox çətinliklə böyüdüb. Bəzən yeməyə çörəkləri belə olmurmuş. Nərgiz bunları mənə danışanda ağlayırdı, bir az susur sonra yenə davam edirdi… O, hələ ictimai məktəbdə oxuyanda elçiləri gəlirdi, amma anası və qardaşı onun uşaq olduğunu düşündükləri üçün evlənməsinə qarşı çıxırdılar. 17 yaşına çatan Nərgizin tək xəyalı dərzi olmaq idi, bu onun uşaqlıqdan ən böyük arzusu idi. Lakin maddi vəziyyətləri çətin olduğundan o, ailə üzvlərinin yanında bu istəyindən söz açmırdı. Bir gün ona yenə elçi gəldilər. Bu dəfə anası onu evləndirməyə razı oldu. Onun artıq 17 yaşı var idi və anası böyüdüyünü düşünürdü. Nərgiz istəmədiyini desə də, məcbur qalıb anasının istəyi ilə razılaşdı. O, anasının seçiminin səhv olmayacağına özünü inandırmışdı. Amma heç evlənmək istəmirdi. Gizlicə ağlasa da, bunu evdəkilərə hiss etdirmirdi.
Bəli, beləliklə o, anasının seçimi, istəyi ilə tanımadığı biri ilə evləndi. Elə o gün həyatının ən böyük səhvinə doğru ilk addımı atmış oldu.
Nərgiz öz həyatından danışır.
“Mən evlənmək istəmirdim, amma anam bizim üçün o qədər əziyyət çəkmişdi ki, ona bir xəyalım olduğunu və evlənmək istəmədiyimi deyə bilmirdim. Evləndiyim günü düşünürəm, sanki mən o gecə içimdəki uşağı öldürdüm. Yoldaşımı sevməyə çalışdıqca onu tanıyıb daha da nifrət etməyə başladım. Sonra bir qızım oldu. Mənə deyirdilər ki, uşağın olsun ailənə, yoldaşına bağlanacaqsan. Hər şey düzələcək, səbr et deyirdilər. Amma hər gün həyata, yoldaşıma olan nifrətim şiddətlə artırdı. Qaynanam məni düşmən gözündə görür və hər gün yoldaşıma haqqımda pis şeylər danışırdı. Yoldaşım da əsəbiləşir, sonra məni döyürdü. Bu yetmirmiş kimi yoldaşımın böyük bacısı varı idi. O, da hər dəfə qonaq gələndə evimizə dava salırdı, məni yoldaşıma döydürürdü. Xatırlayıram, bir dəfə qayınanamla baldızım birləşib məni döydülər, üstündən də yetmirmiş kimi yoldaşım da gəlib döydü. Mənim artıq sevmədiyim yoldaşımdan bir oğlum da olmuşdu. Amma gördüyüm şiddət bitmək bilmirdi. Bilirsinizmi, bir gün ölmək istədim, qaynanam məhəllədə mənim başqa kişilərlə münasibətim olduğunu demişdi. Buna heç kim inanmırdı. Ərim bunu eşidəndə məni o qədər döydü ki, məcbur qalıb şikayət ərizəsi yazdım və onu həbs etdilər. Anamın evinə getmişdim. Amma qaynanam əl çəkmirdi, hər gün qohumlarını göndərir, mənim evə qayıtmağımı istəyirdi. Mənə ləkə yaxmışdılar. Mən o evə qayıtmağı düşünmürdüm. Heç onların üzlərini də görmək istəmirdim, hamısına nifrət edirdim. Yoldaşım ölsə, ona haqqımı halal etməyəcəyəm, onlar məni həyatdan, yaşamaqdan soyutdu. Bilirsiniz məni ən çox incidən nədir? Uşaqlarımın ailəsiz, evsiz qalmasıdır. Məni döydülər, şərə salıb adımı ləkələdilər, çox incidildim, amma yenə o evə qayıtmalı oldum, uşaqlarıma görə birtəhər yaşayacağam. Məni razı salıb şikayət ərizəmi də ləğv etdirdilər.
Bilirsinizmi həyat mənim üçün necə mənasızdır? Kaş heç evlənməzdim, o insandan övladlarım dünyaya gəlməzdi, heç bunları yaşamazdım…” – Nərgiz başına gələnləri danışarkən deyir.
Honoré de Balzac-ın da dediyi kimi “Bir evliliyin gələcəyi, ilk gecənin səhərindən müəyyən olur.” Peşman olmamaq üçün evlənəcəyiniz insanı yaxşı tanıyın, sizə hörmət edən biri ilə ailə həyatı qurun!
Müəllif: Pərvin Hacıyeva
ნეტავ ამ ადამიანთან შვილები არ მყოლოდა!
11 წლის წინ, მან ცხოვრებაში შეცდომა დაუშვა. მისი ნების გარეშე, დედამ თვითნებურად უცნობ ადამიანს გააყოლა ცოლად. ფიქრობდა, რომ ბედნიერი იქნებოდა. უფროსებს არ შეეშლებათ, ბედნიერი ვიქნები, ანდა როგორმე უნდა მოვითმინოო, ამბობდა. თუმცა, ვერაფრით ბედნიერი ვერ გახდა.
ნარგიზი 28 წლისაა. 5 წლის რომ იყო, როცა მისი მშობლები დაშორდნენ. ნარგიზი და მისი ძმა დედასთან დარჩნენ. ამის შემდეგ, მამამ ისინი დატოვა და საზღვარგარეთ ცხოვრება ურჩია. დედამ შვილები სიმწრით გაზარდა. როგორც ჰყვება, ხშირად პურის ნატეხსაც ვერ პოულობდნენ, რომ ეჭამათ.
ჩვენი შეხვედრის დროს, ნარგიზი ძველ დროს რომ იხსენიებდა, ტიროდა, ცოტა ხანს გაჩუმდებოდა და შემდეგ ისევ განაგრძობდა საუბარს…
ნარგიზის ხელის სათხოვნელად სახლში ჯერ კიდევ მაშინ მიდიოდნენ, როდესაც სკოლის მოსწავლე იყო. რა თქმა უნდა, მამა და ძმა მთხოვნელებს უარით ისტუმრებდნენ, რადგან გოგონა ძალიან პატარა იყო. 17 წლის ასაკში, იგი მხოლოდ და მხოლოდ კერვაზე ოცნებობდა და უნდოდა, მკერავი გამოსულიყო – ეს მისი ბავშვობის ოცნება იყო.
მაგრამ, 17 წლის გოგოს დედას სჯეროდა, რომ მისი შვილი უკვე დიდი იყო და მისი გათხოვების დრო იყო მოსული. ნარგიზი სასტიკად ეწინააღმდეგებოდა, მაგრამ მას არავინ არ მოუსმინა. ბოლოს მანაც დაარწმუნა საკუთარი თავი, რომ დედამისი არ შეცდებოდა. სულ ჩუმად ტიროდა, რომ არავის გაეგო მისი ხმა.
ამბავი დედამისის სურვილისამებრ დასრულდა. ნარგიზი უცნობზე დაქორწინდა. იმ დღეს, მან ცხოვრებაში დიდი ნაბიჯი გადადგა შეცდომისკენ.
„გათხოვება არ მინდოდა. დედას ჩვენ გამო იმდენი ჰქონდა გადატანილი, რომ მისთვის უარის თქმა სისულელე იყო. ვერც ჩემს ოცნებაზე ვერ ვუამბე და ვერც შევეწინააღმდეგე დაქორწინებას. ქორწილის დღეს ჩემში მცხოვრები ბავშვი მოვკალი. მინდოდა, ქმარი შემყვარებოდა. ძალიან ვცდილბდი, მაგრამ არ გამოდიოდა. გოგო გამიჩნდა. ყველა ამბობდა, შვილი რომ გეყოლება, ოჯახი და ქმარი მაშინ შეგიყვარდებაო. ყველაფერი კარგად იქნება, შენ მხოლოდ მოითმინეო. მაგრამ, არაფერი ხდებოდა ისე, როგორც მეუბნებოდნენ“.
დედამთილის თვალში მე მტერი ვიყავი, ის ცუდად საუბრობდა ჩემზე. ამაზე ჩემი ქმარი ბრაზდებოდა და მცემდა. ქმარს უფროსი დაც ჰყავდა. იმასაც არ მოვწონდი, მისი მოსვლის დღეებიც ჯოჯოხეთი იყო. იმ დღეებში ორჯერ უარესად მცემდა ქმარი. ერთ დღეს დედამთილმა და მულმა რომ მცემეს, ქმარს უთხრეს, რომ ცუდი სიტყვები ვუთხარი მათ და დამატებით ქმარმაც მცემა. ადამიანს არ ვგავდი. ამ პერიოდში მეორე შვილი, ამჯერად ბიჭი, გავაჩინე. დედამთილმა იცოდა, რომ ქმარი არ მიყვარდა. ამიტომ ჩემზე თქვა, სოფელში ვიღაც სხვა კაცებს ხვდებაო. რა თქმა უნდა, ეს არავინ არ დაიჯერა ჩემი ქმრის გარდა.
იმ ღამეს ქმარმა ისე მცემა, კინაღამ მომკლა. პოლიციაში განცხადება დავწერე და ქმარი დაიჭირეს. დედასთან დავბრუნდი. დედამთილი ყოველდღე ნათესავებს მიგზავნიდა, ჩემი დაბრუნება უნდოდა. მე იმ სახლში ვეღარ დავბრუნდებოდი. მათ გამო, ცხოვრება ჯოჯოხეთად მექცა და ცხოვრების სურვილიც დავკარგე. მხოლოდ და მხოლოდ შვილების, მარტო ოჯახის გარეშე და სახლის გარეშე დარჩანაზე ვღელავდი. ბევრი რომ ვიფიქრე, შვილების უსახლკაროდ დატოვებას ისევ იმ სახლში დაბრუნება მერჩივნა… ასეც მოვიქეცი – საჩივარი გამოვიტანე და ქმარი სახლში დააბრუნეს.
იმ დღიდან, ცხოვრების არსი საბოლოოდ დამეკარგა. სულ ვამბობ, ნეტავ არ გავთხოვილიყავი მასზე და არც შვილები გამეჩინა“, – ასე საუბარი ნარგიზმა.
როგორც ბალზაკი ამბობს, ქორწინების მომავალი პირველი ღამის დილიდან გასაგები ხდება. დაქორწინებადე, პარტიორი გაიცანით, არავის დაუჯეროთ და იმ ადამიანზე დაქორწინდით, ვინც სიყვარულზე მეტად პატივს გცემთ!
ავტორი: პარვინ გაჯიევა
