Açığı mən bu mətni sadəcə “Qadın bəşəriyyətə göndərilmiş sözlərlə ifadə edilə bilməyəcək bir qurtarıcıdır.” Deyərək bitirə bilərdim, lakin mən əgər belə yazsa idim deyəsən, “Yazdıqca-Yazmaq” sindromuna yoluxacaqdım, amma qısa və konkret danışacam.
Mənim ağlımda təqlid ediləcək qadın olaraq anam var idi, lakin mən anamda da bəzi qusürlar gördüyüm üçün, öz ağlımdaki qadını təsvir edəcəm. Mənim ağlımdaki qadın formatı öz fikri və düşüncəsi ilə, camaatın “Kuklası” olmasın. Bəli, bəli məhz “Kuklas”-ı. Çünki bizim millətdə belə bir düşüncə var, -Aaaaaa görəsən o nə deyər?! Bəs, o?! Bəs, bu?! Və siz əgər bu düşüncələr qutusundan çıxmasanız, güman edirəm ki, sizi də onların “Kukla”-sı olacaqsınız.
Çoxlarının fikrində belə düşüncələr var: “Biz kişilər olmasaq, siz qadınlar nə edərdiz? Nə yaratdız?! Nə ilə, Kim ilə tarixə keçdiz?! Bunun çox qısa bir cavabı var: O, tarixə adını yazmış hər kişinin arxasında bir ana tərbiyəsi, inamı, motivasiyası var, hərçənd biz kişilər nə vaxt böyüyürük ki? Uşaqikən bizə həyat verəm şəxs, böyüyükdən sonra “Həyatım” dediyimiz şəxs baxmır məgər? Ona görə də, əziz qadınlar, nə vaxt özünüzü tənha, lazımsız hiss etsəz, siz olmasaz “Canlı” deyə bir söz olmazdı.
Bundan əlavə, cəmiyyətdə “kukla” kimi idarə olunan qadınlara nə vaxt imkan verildiki, onlarda öz sözünü demədi, tarixdə görünən hər bir qadının müvafiq yerə çatmasında çox çətinliklərdən keçdiyini görürük. Bu isə yuxarıda ki, müzakirəmi təstiq edir.
Zənnimcə, – Qadın, canlınım idarəçisidir, Qadın, gələcəyin anasıdır, qadın Cəmiyyətin idarəcisidir. Mənim üçün də təqlid edilməli qadın məhs bu çətinliklərə rəğmən öz gücünü göstərə bilən qadındır.
Müəllif: Qorqud Abbaslı
—————————————————————
„ჩემთვის მისაბაძი ქალი“
გულწრფელად რომ გითხრათ, მე ამ ტექსტს უბრალოდ ვუწოდებ, რომ „ქალი კაცობრიობისთვის გამოგზავნილი მხსნელია, რომლის აღწერა შეუძლებელია სიტყვებით“. მე შემეძლო ამ სიტყვებითვე დამემთავრებინა ეს ტექსტი, მაგრამ ასე რომ დამეწერა, ასე იქნებოდა: „უბრალოდ ვწერ და ვწერ“ სინდრომი დამემართებოდა. მაგრამ მოკლედ და კონკრეტულად ვისაუბრებ.
დედა მყავდა გონებაში, როგორც ქალი, რომელსაც უნდა მიბაძო, მაგრამ რადგან დედაჩემშიც დავინახე გარკვეული ხარვეზები, ჩემს გონებაში აღვწერ ქალს.
ქალის ფორმატი ჩემს გონებაში ასეა: ის არ უნდა იყოს ხალხის „თოჯინა“, თავისი აზრებითა და იდეებით. დიახ, დიახ, ზუსტად “თოჯინა”. იმიტომ, რომ ჩვენს ერს ასეთი აზრი აქვს, „ხალხი რას იტყვის?!“, „აᲛაზე რას იტყვიან?!“, „იმაზე რას იტყვიან?!“, და თუ არ გამოხვალ აზროვნების ამ ყუთიდან, ვფიქრობ, მათი „თოჯინა“ გახდები.
ბევრი ფიქრობს: „ჩვენ რომ არ ვიყოთ კაცები, რას გააკეთებდნენ ქალები? რა შექმენით?! როგორ და ვისთან ერთად დარჩით ისტორიაში?!“. ამაზე ძალიან მოკლე პასუხია: ყოველი კაცის უკან, ვინც ისტორიაში თავისი სახელი დაწერა, დგას დედის აღზრდა, რწმენა, მოტივაცია, თუმცა როდის ვიზრდებით ჩვენ კაცები? განა ის, ვინც ბავშვობაში გვაძლევს სიცოცხლეს, ისევ არ ზრუნავს ჩვენზე მომავალშიც, ვისაც „სიცოცხლეს“ ვუწოდებთ, და ჩვენი მეორე ნახევარი ხდება? ამიტომ, ძვირფასო ქალებო, როცა თავს მარტოსულად იგრძნობთ, გაიხსენეთ, რომ თქვენს გარეშე სიტყვა “ცოცხალი” არ იქნებოდა.
გარდა ამისა, აბა როდის მიეცათ უფლებები ქალებს, რომლებსაც საზოგადოებაში „თოჯინასავით“ სიტყვის თქმის საშუალება არ ჰქონდათ? და ისინი მაინც დარჩნენ ისტორიაში. ჩვენ კარგად ვხედავთ, რომ ყველა ქალს ისტორიაში ბევრი სიძნელე აქვს გადატანილი კონკრეტულ ადგილამდე მისაღწევად. ამას ადასტურებს ზემოხსენებული განხილვაც.
ჩემი აზრით, ქალი ცოცხალი არსების საწყისია, ქალი რაც არ უნდა იყოს, მომავლის დედაა, ქალი საზოგადოების წარმმართველია. ჩემთვის მისაბაძი ქალი ის ქალია, რომელსაც ამ სიძნელეების მიუხედავად, საკუთარი სიძლიერის გამოხატვა შეუძლია.
ავტორი: გორგუდ აბასლი
