Nilüfər Qurbanova
Artıq 6 ildir ki, Marneuli Mülki Məşğulluq Mərkəzində, 10 ildir ki, müəllim kimi çalışıram. Əlbətdə ki, bir qadın kimi məndə bir çox çətinliklərdən keçmişəm. Bu yeri asanlıqla əldə etməmişəm. İllər öncə mən və həmyaşıdlarımın təhsil aldığı illər çox çətin idi. Yalnız sayılı qızlar təhsil alırdı.
Demək olar ki, bizdən sonra axın başladı və qızlarımızın əksəriyyəti təhsil almağa başladı. Bəli, bir qadın kimi, cəmiyyətdə yaşamaq çox çətindi. Ya sən stereotiplərin ohdəsindən gəlməlisən, yada o sənin öhdəndən gələcək. Ötən illər ilə bu illəri müqaisə etsəm indi qadınlar nisbətən müstəqil qərar verirlər, həyatlarını nisbətən daha çox istəklərinə uyğün yaşayırlar. Ancaq, 10 il bundan öncə əksəriyyətimiz qorxu, qınaq hissləri ilə yaşayırdıq.
Qadın olmaq mübarizə aparmaq deməkdir. Mən qadın olmağın çətinliyini ana olduğum zaman başa düşdüm. Yaxşı xatırlayıram hamilə ikən xəstəxanada növbəmi gözləyirdim və daima ətrafımı müşahidə edirdim. Əgər həkimin cavabı oğlan idisə bir başa evə zəng edərək muştuluq verilirdi. İnsanlar necə sevinirdi.Onda bir daha qadın olmağın çətin olmasını anladım.
Başa düşdüm ki, illərdən bəri davam edən qız uşağı problemini yalnız insnaların psixologiyasını dəyişməklə əldə edə bilərik. Zamana ehtiyacımız var. Bunun üçün övladlarımızı düzgün tərbiyyə etməli və elə böyütməliyik ki, cəmiyyətdə ki, bu stereotiplər aradan qalxsın. Mən bir müəllim kimi çalışıram şagirdlər qdın və kişi fərqini deyil, əsl insan olmağı öyrədim.
ვცდილობ, მოსწავლეებს ქალისა და კაცის გენდერული განსხვავებები კი არა, კარგი ადამიანობა ვასწავლო
ნილუფერ კურბანოვა
უკვე 6 წელია, რაც მარნეულის დემოკრატიული ჩართულობის ცენტრში ვმუშაობ. რა თქმა უნდა, როგორც ყველა ქალს, მეც ბევრი სირთულე მაქვს გადალახული. დღევანდელი მდგომარეობის მიღწევა მარტივი არ იყო.
წლების წინ, როდესაც მე და ჩემი ტოლები განათლებას ვიღებდით, ეს პროცესი ძალიან რთული იყო. მხოლოდ თითზე ჩამოსათვლელი გოგონენი იღებდნენ განათლებას. დიახ, ჩემთვის, როგორც ქალისთვის, საზოგადოებაში ცხოვრება რთულია. ან შენ უნდა გადალახო სტერეოტიპები, ან ის გადაგლახავენ შენ.
წინა წლებს რომ ვადარებ დღევანდელ სიტუაციას, ახლა ქალები შედარებით დამოუკიდებლად იღებენ გადაწყვეტილებებს და შედარებით უფრო მეტად ცხოვრობენ საკუთარი სურვილების მიხედვით. თუმცა, ამ 10 წლის წინ, ეს ასე არ იყო, უმრავლესობა გაკიცხვის შიშით ვცხოვრობდით.
იყო ქალი – ნიშნავს ბრძოლას. ქალობის სირთულეების მეორე ეტაპი, დედა რომ გავხდი, მერე დავინახე. კარგად მახსოვს, როდესაც ორსულად ვიყავი და ექიმთან რიგს ველოდებოდი, მუდმივად ვაკვირდებოდი გარშემო მყოფებს და გარემოს. თუ ექიმის პასუხი ბავშვის სქესზე ბიჭი იყო, პირდაპირ ირეკებოდა ოჯახთან და ახარებდნენ ამ სასიხარულო ამბით. ხალხს მართლა უხაროდა. მაშინ უფრო დავრწმუნდი კიდევ ერთხელ, როგორი რთულია, იყო ქალი.
კიდევ იმას მივხვდი, რომ წლების განმავლობაში გოგონების პრობლემის გადასაჭრელად, მხოლოდ ადამიანების ფსიქოლოგიის შეცვლით ვერ მივიღებთ შედეგს. დრო გვჭირდება. ამისთვის სხვანაირად და სწორად უნდა აღვზარდოთ ჩვენი შვილები, რომ საზოგადოებაში არსებული სტერეოტიპები გაქრეს. მე, როგორც მასწავლებელი, ვცდილობ, მოსწავლეებს ქალისა და კაცის გენდერული განსხვავებები კი არა, კარგი ადამიანობა ვასწავლო.
