Müəllif Gülgün Məmmətxanova
Elə bir cəmiyyət yoxdur ki, tam ideal bir quruluşa malik olsun. Hər bir sistemdə müəyyən boşluqlar var, bu inkar edilə bilməz . Önəmli olan onların tapılıb doldurulmasıdır. Bəs nə qədərimiz bu boşluğu görürlər və ən əsası həm görüb, həm də doldurmağa çalışırlar ?
Bilirik ki,ən böyük inqilabi gücə malik olan qüvvə gənclikdir, ən azından bizim cəmiyyətdə. Yaşlı nəsil isə “qorxaqdırlar”. Ancaq bu“ qorxaqlığı” tamda onların boynuna yıxmağ olmaz. Yaşlı nəsil elə bir sistemdən gəlir ki , yaşadıqları dövürdə elə siyası baxımdan götürsək demokratiya yox idi. Tək bir sistem var idi və itaət olunmalı idi. Sistem çökdü , ancaq “ qorxaqlıq “ insanın psixologiyasından silinmədi. Sübutu o deyilmi ki, seçkilər zamanı “ hökümət kimdirsə, onada verəcəyik səsimizi” deyilir. Müxalifətin tərkibində olmaq, azlığa daxil olunmaq istənilmir, çünki psixologiya “güclü olana itaətkarlığ“, “mövcud olanı qorumaq“ vəziyyətindən hələdə tam çıxmayıb.
Ancaq gənclik söz azadlığının ən böyük dəyər olduğu bir dövürdə dünyaya göz açıb. Məhs həmin gənclər hər cür fürsət yaradırlar və hər şeyi dəyişə bilərlər. Biz hərşeyi dəyişə bilərik.
Cəmiyyətdə boşluqlar tapılıb doldurmaq məhs bu vasitə ilə mümkündür, bu inqilabi qüvvə tərəfindən.Gənclər, yəni bizlər elə bir gücə sahibik ki, hər situasiyada bütün boşluqları məntiqli və lazımlı şəkildə doldurmaq imkanımız var. Gəncləri niyə bəyənmirlər bilisinizmi çün ki, bizlər səhv edirik və bu vasitə ilə təcrübə qazanırıq. “Böyüklərimiz” zamanında o qədər səhf edib təcrübələrini səhf istifadə ediblər ki, bu gün belə lazimlı şəkildə inkişaf etmiş cəmiyyətə sahib deyilik. Onlar hər zaman Səhvləri, problemləri görməzdən gəliblər. Əlbətdə ki, bir çox proseslərin nəticəsində uğurda qazaılıb. Ancaq nəticə yenədə göz qabağındadır. Gəncliyin fərqi isə bundadır ki, bizlər üçün hədəf yalnız uğur qazanmaq deyil , cəmiyyətmizdə ki, problemləri kökündən həll etməkdir.
მიზანი პრობლემების ძირეული მოგვარებაა!
ავტორი: გიულგუნ მამეთხანოვა
არ არსებობს საზოგადოება, რომელიც იდეალურ სისტემას ფლობს. ყველა სისტემაში არსებობს გარკვეული სიცარიელე. მთავარი ამ სიცარიელის აღმოჩენა და შევსებაა. მაგრამ, კითხვა ისაა, თუ რამდენი ჩვენგანი აკვირდება, ხედავს პრობლემას და ამ სიცარიელის შევსება სურს? პასუხია: ძალიან ცოტა…
დღესდღეობით, ჩვენს საზოგადოებაში რევოლუციის მომხდენ სიძლიერეს მხოლოდ ახალგაზრდობა ფლობს. რაც შეეხება უფროსებს, წესით ვისგანაც მაგალითი უნდა ავიღოთ, – ისინი „მშიშრები“ არიან, და იცით რატომ? – იმიტომ, რომ იმ სისტემიდან მოდიან, სადაც დემოკრატია არ იყო. სისტემა არსებობდა ძალიან მკაცრი, თუმცა, მათ სისტემის შეგუება მხოლოდ იმ წესების შესრულებას სთხოვდა, რაც თავად სისტემის მიერ იყო დაწესებული. სისტემა დაინგრა, თუმცა ადამიანების ფსიქოლოგიაში მაინც დარჩა ის შიში, რაც დღემდე გრძელდება. ზუსტად ამის გამო, სისტემას კვლავ ხმას აძლევს უმრავლესობა. ოპოზიციაში, ანუ უმციროსობაში ყოფნა არ მოსწონთ, ძლიერის სიტყვაზე დათანხმება კი ჯერ კიდევ იმაზე მეტყველებს, რომ დანგრეული სისტემის გავლენა დღემდე გრძელდება.
ახალგაზრდები კი სიტყვის თავისუფლების ყველაზე მეტად დაფასებულ პერიოდში დაიბადნენ. ზუსტად ეს ახალგაზრდები ყველა შესაძლებლობას იყენებენ და ცვლილებების მოხდენაც ეხერხებათ. ჩვენ შეგვიძლია, შევცვალოთ ყველაფერი. ზუსტად საზოგადოებაში არსებული სიცარიელის აღმოჩენა და შევსება ახასიათებთ ახალგაზრდებს. ეს ახალგაზრდები მოვლენებს ლოგიკურ სახეს აძლევენ, მათ საჭირო ცვლილებების განხორციელების შესაძლებლობა აქვთ.
რაც შეეხება იმას, თუ რატომ ვართ მიუღებლები ზემოთ აღწერილი კატეგორიისთვის, – ამის ერთ-ერთ მიზეზი ისაა, რომ ამ პროცესში ჩვენ შეცდომებს ვუშვებთ და გამოცდილებასაც ვიძენთ. უფროსები თავის დროზე შეცდნენ და ამისგან დასკვნა არ გამოუტანიათ. ამის მიზეზია დღესდღეობით ჩვენი საზოგადოების განუვითარებლობა. ისინი ყოველთვის ყურადღების მიღმა ტოვებდნენ პრობლემებს.
ცხადია, ისინი რაღაც კონკრეტულ წარმატებებს აღწევდნენ. თუმცა, შედეგი იგივეა. ზუსტად ამით განვსხვავდებით მათგან ჩვენ, ახალგაზრდები, ჩვენ მხოლოდ ერთეულ წარმატებას არ ვჯერდებით, ჩვენ პრობლემებს ვაგვარებთ ძირეულად.
