İstəmidiyi halda evləndirildikdən cəmi bir il yarım sonra bir uşaqla ögey ata evinə qayıdan Xanım öz həyatı haqqında danışır. Mən bir yaşımda olarkən anamla atam ayrılıb. Beş ildən sonra anam başqasıyla evləndi, yarı nənəmin yarı ögey atamın evində böyümüşəm. 19 yaşımda istəmədiyim biriylə nişanlandım, daha sonra da evləndim. Əslində heç evlənmək istəmirdim amma gedəcək başqa yerim də yox idi. Evləndikdən sonra isə ailədə qaynanamla yola gedə bilmədik, bir il yarımdan sonra boşandım, bir uşaqla ögey atamın evinə qayıtdım. Məhkəmə 85 lari aliment təyin etdi, amma ev atasının olduğuna görə mənə yaşayış yeri düşmədi. Öz atam sağ vaxtı demişdi ki öləndə sənə mülk verəcəm deyə. Amma sağikən bütün mülkü yoldaşının adına olduğuna görə, mənə heç nə düşmədi. Ögey qardaşımnan torpaq sahəsi tələb etsəmdə bir nəticə əldə edə bilmədim. Dövlət xidmətləri haqqında məlumatı olan Xanım, bu xidmətlərin tək ana üçün yetərli olmadığını bildirir. Hazırda kənddə iş tapa bilmirəm. Uşağıma baxacaq heç kim yoxdur ki, gedəm Türkiyədə işləyəm. Təhsilim olmadığı üçün iş tapmağım daha çətindir. Bir neçə ay gözəllik salonunda iş təcrübəm var. Marneulidə iş tapıb kiraye ev tutub oğlumla orada yaşamaq itəyirəm amma orada da hər kəs öz yaxınını işə götürür. Kurslara və.s gedib özümü inkişaf etdirmək istəyirəm, amma hər yerdə attestat istəyirlər. 9 illik attestat üçün ekstern imtahan verdim, amma gürcü dilindən kəsildim. Bu il yenidən hazırlaşıram. Qadınlar üçün sığınma evi var,hansı ki, orada qadınları müəyyən kurslar ilə təmin edirlər, uşaqların isə məktəbə getməsi üçün şərait yaradırlar.Mən ora müraciət etdim, ancaq daha sonra düşündüm ki, uşağın yeni mühitə öyrəşməsi çətindir və orada da müəyyən 6-8 ay qaldıqdan sonra nə edəcəyəm?! Marneuildə iş tapıb, kirayə ev tutmaq istəyirəm amma orada da iş imkanı yoxdu.
Tozu Gülmamedova
საზოგადოება, სადაც ქალად ყოფნა ისედაც რთულია, განქორწინებულ, ბავშვიან ქალად ყოფნა კი – გაუსაძლისი
გოგო, რომელმაც მისი ნების წინააღმდეგ ოჯახის შექმნა გადაუწყვიტეს და სულ წელიწადნახევარში შვილით დაბრუნდა მამინაცვლის სახლში, საკუთარი ცხოვრების შესახებ გვიამბობს.
“მამა და დედა დაშორდნენ, როცა ერთი წლის ვიყავი. ხუთი წლის შემდეგ, დედამ ერთი კაცთან ოჯახი შექმნა. ნახევარი ბავშვობა ბებიასთან მაქვს გატარებული, ნახევარი კი – მამინაცვალის სახლში. როცა ცხრამეტი წლის გავხდი, გადაწყვიტეს, რომ უკვე ოჯახის შექმნის დროა, თუმცა მე არ მქონდა ამის სურვილი. დავთანხმდი, რადგან სხვა გზა არ მქონდა. როცა ოჯახი შევქმენი, დედამთილთან მქონდა პრობლემები, იქ გატარებული ყოველ დღე ჩხუბით, ტირილით იყო აღსავსე. ბოლოს გადავწყვიტეთ, რომ განვქორწინებულვიყავით. ჩემი ვაჟთან ერთად მამათილის სახლში დავბრუნდი.
ჩვენი ქორწინება არ იყო რეგისტრირებული. სასამართლომ ბავშვს 85 ლარი ალიმენტი დაუნიშნა. რადგან სახლი მამამისის იყო, ქონება მე არ მეკუთვნოდა. ჩემი საკუთარი მამა როცა ცოცხალი იყო, კი დამპირდა, რომ მიწას გამიყოფდა, მაგრამ როცა გარდაიცვალა, აღმოჩნდა, რომ მისი მთელი ქონება ცოლის სახელზეა. ჩემს ძმებსაც ვთხოვე დახმარება, მაგრამ შედეგი ვერ მივიღე”.
ხანუმი ამბობს, რომ სახელმწიფო სერვისების შესახებ აქვს ინფორმაცია, თუმცა ესენი მარტოხელა დედისთვის არ არის საკმარისი.
“ამ ეტაპზე სოფელში ვერსად ვმუშაობ, რადგან განათლება არ მაქვს და რთულია დასაქმება. მაგრამ ეს ჩემი ბრალია. საკუთარი ნებით დავტოვე სკოლა, როცა მეექვსე კლასი დავამთვარე. არც არავინ მყავს, რომ ბავშვი რამდენიმე თვით დავტოვო და საზღვარგარეთ ვიმუშაო. რამდენიმე თვე ვიმუშავე სილამაზის სალონში, გარკვეული გამოცდილება მაქვს, მაგრამ ამ ეტაპზე მარნეულშიც არ არის შესაბამასი ვაკანსია. მინდა, რომ კურსებზე ვიარო, მაგრამ ყველგან ატესტატს მთხოვენ. შარშან ექტერნად ჩავაბარე გამოცდა მეცხრე კლისის ატესტატისთვის, მაგრამ ქართული ვერ ჩავაბარე. ამ წელს ისევ ვემზადები. ვიცი, რომ არის თავშესაფარი ქალებისთვის და იქ გარკვეულ ცოდნას შეძენა შემიძლია. მაგრამ, ერთი მხრივ, ბავშვს გაუჭირდება ახალ გარემოსთან, სკოლასთან შეგუება, მეორე მხრივ კი რამდენიმე თვეც რომ ვიცხოვრო იქ, შემდგომ რას ვიზამ? – ისევ აქ უნდა დავბრუნდე…”.
თოზუ გულმამედოვა
