Yağışlı bir yaz səhəri….
Avtobusa tələsirəm, 5 dəqiqəyə dayanacaqda olmalıyam. “Qızım nə vaxt gəlmisən? Çimnaz xalanın həlimli səsi məni dayandırdı. Neçə ildir, Çimnaz xalanı görməyəli o çox dəyişmişdi.
Saçları düm ağ ağarmış, gözləri çökəyə düşmüş, üzü qırışmışdı.
Əlinin qabarı da gözümdən yayınmamışdı. Çimnaz xala 4 il əvvəl, mən ali təhsil ocağına qəbul olanda yoldaşını sağalmaz xəstəlikdən itirmişdi. Çimnaz xala 12 yaşlı oğlu Həsəni öz zəhməti ilə bir təhər, bir qarnı ac, bir qarnı tox böyütmüşdü. O çox mübariz qadın olub, yoldaşını itirdikdən sonra sınmayıb, əyilməyib, heç kəsə əl açmayıb qapı-bacasında əkib becərib, mal-qarasına baxıb bircə oğlunu halal zəhməti ilə böyütmüşdü. İndi bu gün o qadını görəndə gözlərim yaşardı. Yox,ona yazığım gəlmədi. Əsla! Axı o yazıq qadın deyildi və heç vaxt olmayıb. Sadəcə onu gördüyümə çox şad oldum və sevindiyimdən gözlərim yaşarmışdı.Onun simasının hər cisgisində illərin əzab-əziyyati duyulurdu.
Onun zahiri görkəmi dəyişsə də qəlbi uşaq qəlbi kimi saf qalmışdı. Həmişki kimi, şirin danışığından doymaq olmurdu. Bu neçə illərdə çətinliklər onun yaxasını buraxmasa da hər şeyə rəğmən o başını dik tutur, mübarizəsindən geri qalmırdı. Qohum-qonşu ilə olan səmimiyyətini, camaat arasında olan hörmətini də qoruyub saxlayırdı. Çimnaz xala təkcə qadın kimi qadınlara yox, bir insan kimi ətrafındakı bütün insanlara örnək olmağı bacarmışdır.
Eşq olsun Çimnaz xalatək bütün qadınlara, mən onunla fəxr edirəm.
Müəllif: Dilara Təhməzova
_________________________________________________________
ქალის ძალა
გაზაფხულის წვიმიანი დღე…
მეჩქარება, 5 წუთში ავტობუსის გაჩერებაზე უნდა ვიყო.
– შვილო, როდის მოხვედი? – მაჩერებს ჩიმნაზ დეიდას კეთილი ხმა.
დიდი ხანია, რაც არ მინახავს, ძალიან შეცვლილია.
თმა გათეთრებული აქვს, თვალები – ჩამქრალი, სახე კი – დანაოჭებული.
ხელზე წამონაზარდსაც ვხედავ. დეიდა ჩიმნაზმა ოთხი წლის წინ უკურნებელი დაავადების გამო ქმარი დაკარგა, როცა ამ დროს მე უნივერსიტეტში ჩავაბარე. დეიდა ჩიმნაზმა 12 წლის ვაჟი ჰასანი თავისი შრომით, სიღარიბეში გაზარდა.
ის მებრძოლი ქალია, ქმრის დაკარგვის შემდეგაც არც გატყდა, არც დაუჩივლია და არც ხელები ჩამოუყრია. თავის მეურნეობას თავად მიხედა, პირუტყვს უვლიდა და ერთადერთ ვაჟს ზრდიდა ალალი შრომით.
როცა დღეს ვნახე, თვალზე ცრემლები ვერ დავმალე, არა იმიტომ, რომ მეცოდებოდა და საწყალია. არა, ის ნამდვილად არ ყოფილა საწყალი ქალი და არც ახლა არ არის.
უბრალოდ, ძალიან გამიხარდა მისი დანახვა და თვალები სიხარულის ცრემლებით ამევსო. მის სახეზე ეტყობოდა, როგორ გამოიარა წლობით ტანჯვა, ტკივილი და სირთულეები.
მიუხედავად იმისა, რომ გარეგნულად შეცვლილი იყო, მისი გული ისევ ბავშვის გულივით სუფთაა შემორჩენილი.
მიუხედავად იმისა, რომ ამ წლების სირთულეებმა არ მიატოვა, მიუხედავად ყველაფრისა, თავი მაღლა ასწია, არ დაემოეჩილა და ბრძოლას გააგრძელებოდა
იგი ინარჩუნებდა გულწრფელობასა და პატივისცემას ნათესავებთან და მეზობლებთან. შემიძლია, ვთქვა, რომ დეიდა ჩიმნაზმა შეძლო მაგალითი ყოფილიყო ერთად ერთი მებრძოლე ქალსავით არა მარტო ქალებისთვის არამედ მის გარშემო მყოფი ადამიანებისთვის.
ძალიან ვაფასებ ჩიმნაზ დეიდასავთ ძლიერ ქალებს და ვამაყობ მათით.
ავტორი: დილარა ტახმაზოვა