Müəllif: Kübra Qaracayeva
Sərt valdeyinlər tərbiyəli deyil, yaxşı yalan danışmağı bacaran uşaqlar yetişdirirlər.
Bəzən valideynlər övladlarına qarşı çox tələbkar olurlar. Və buna görə də uşaqlar yalanı çıxış yolu kimi başa düşürlər. Onların uşaq olduğunu sanki unudaraq onların etdikləri səhvi başa salmaq yerinə onları cəzalandırmağı, qorxutmağı seçirlər. Bunun yerinə sevgini nümayiş etdirməyi və etdikləri səhvi başa salmağı seçmirlər.
Uşağı yox onun etdiyi hərəkəti tənqid etməliyik. Ən əsası da ona doğru danışdığına görə tərif deməyi unutmamlıyıq. Çünki belə halda uşaq daima həqiqəti deməyi seçəcək.
Uşaqlar hər bir sahədə nümunəni böyüklərdən götürülər. Bunu onların oynadıqları oyunlarda, danışıq tərzində, hərəkətlərində də müşahidə etmək olar. Deməli, onlar yalanı da biz böyüklərdən öyrənirlər.
“Uşaqla valdeyin arasında pərdə olmalıdır” kimi sözcüklərə çoxda az rast gəlmirik.
“Əslində isə uşaqlar üçün ən yaxşı dost valideyndir.”- Mən bu deyimi valdeyinlərimdən öyrənmişəm.Onlar daima səhvlərimdə,düzlərimdə arxamda dayanıb mənə etdiyim hərəkəti başa salaraq həyatı öyrətməyə çalışıblar.Əyər bir uşaq etdiyi səhvin valdeyini tərəfindən eşidilməsindən qorxursa artıq o, bir çox yalana əl atmağa çalışacaq.Bu zaman isə valdeyin və uşaq arasındakı pərdə “Hörmət deyil, yalan” pərdəsinə çevriləcək!
——————————————
მკაცრი მშობლები არა ზრდილობიან, არამედ კარგ მატყუარა შვილებს ზრდიან
ავტორი: კიუბრა გარაჯაევა
მკაცრი მშობლები არა ზრდილობიან, არამედ კარგ მატყუარა შვილებს ზრდიან. ზოგჯერ მშობლები შვილების მიმართ ძალიან მომთხოვნნი არიან. ამის გამო, შვილები ტყუილს გამოსავლად ირჩევენ. ავიწყდებათ, რომ მათ წინაშე ბავშვი დგას და იმის ნაცვლად, რომ სიმართლე აუხსნან, მათ სჯიან, აშინებენ. ისინი არც სხვა დროს არჩევენ სიყვარულის გამოხატვას და შვილებს არასწორ ნაბიჯებს არ განუმარტავენ.
უფროსებმა არა ბავშვი, არამედ მისი საქციელი უნდა გააკრიტიკონ. ყველაზე მთავარი რაც არის, ის სიმართლეს როცა ამბობს, უნდა შევაქოთ, რადგან ზუსტად ამ საშუალებით ბავშვი ყოველთვის სიმართლეს აირჩევს. ბავშვები ყველაფერში დიდებისგან იღებენ მაგალითს. ეს აისახება მათ თამაშებში, ლაპარაკის სტილში და ქცევებში. ე. ი. ისინი ტყუილსაც დიდებისგან სწავლობენ.
„მშობელსა და ბავშვს შორის დისტანცია/ფარდა უნდა იყოსო“, – ეს არცთუ ისე იშვიათად გაგვიგია.
„სინამდვილეში, ბავშვისთვის ყველაზე კარგი მეგობარი მშობელია“ – მე ეს ჩემი მშობლებისგან ვისწავლე. ისინი ყოველთვის ჩემს გვერდით იყვნენ სწორ და არასწორ ნაბიჯებში, მიხსნიდნენ ცხოვრების წესებს. ზოგადად, თუ ბავშვს ეშინია, რომ მშობლები გაიგებენ მისი შეცდომის შესახებ, ის ბავშვი ყოველთვის ტყუილს მიმართავს. ამ დროს კი, ეს დისტანცია/ფარდა, რაც მშობელსა და ბავშვს შორისაა, არა პატივისცემის, არამედ ტყუილის ფარდად გადაიქცევა!
