Müəəllif: Kübra Qaracayeva
Uşaqlar istedad və bacarıqlarını özünəməxsus şəkildə büruzə verirlər: kimisi cızma-qara edərək, kimisi plastilindən, palçıqdan əl işləri hazırlayaraq. Onların yaradıcılıq qabiliyyətini kəşf etmək o qədər də çətin deyil.Gələcəkdə kim olmaq, hansı sahədə çalışmaq istədiklərini onlar uşaq yaşdan göstərməyə başlayırlar. Məsələn bəzi valdeyinlər övladlarının uşaq yaşda olarkən divara çəkdiyi rəsmlərə qəzəblənirlər, onun gələcəkdə istedadlı bir rəssam olacağını düşünmədən.
Bəlkədə elə ən böyük istedadlarını onların əlindən aldıqlarını bilmədən.Valideynlər övladlarını cəmiyyətdə daha prestijli sayılan ixtisaslarda görmək istəyirlər.Bəzi hallarda isə onların kim olmaq istədiyinə maneə olmağa çalışırlar.
Əyər o, oğlandırsa gözəllik salonunda çalışaması cəmiyyətdə pis qarşılana bilər və artıq bu həmin ailənin adına pis gəlir. Qız gözəl səsə sahibdirsə o, müğğəni olmaq istəyirsə uşaq yaşdan onun bu istəyinə qarşı çıxılamağa başlayır.Qızsan nə işin var? Bəs insanlar bizə nə deyər kimi sözlərlə onların istedadını və beləcədə xəyallarını öldürürlər.
Bunu fərqinə varmırlar ki, sevmədiyini bir işi etməklər nə xoşbəxt olunmaz, nə də həyat keçməz.Ən böyük xoşbəxtlik odur ki, hər səhər oyananda sevdiyin biri işi etməyin verdiyi sevinclə oyanasan.Sevgi ilə edilən işdən nə insan yorulmaz, nə də bədbəxt olmaz.
————————————————–
ბავშვებისთვის არჩევანი არ არის?
ავტორი: კიუბრა გარაჯაევა
ბავშვები ნიჭსა და უნარებს თავისებურად გამოხატავენ: ზოგი ნაკაწრით, ზოგი პლასტილინისა და თიხისგან ხელნაკეთი ნივთების დამზადებით. არ არის რთული მათი შემოქმედების აღმოჩენა. ისინი ადრეული ასაკიდან იწყებენ იმაზე ფიქრს, თუ ვინ უნდა გამოვიდნენ და რა უნდათ გააკეთონ მომავალში. მაგალითად, ზოგი მშობელი ბრაზობს ბავშვების მიერ კედლის მოხატვის გამო, მაგრამ არ ფიქრობს იმაზე, რომ ის შეიძლება მომავალში ნიჭიერი მხატვარი გამოვიდეს.
შეიძლება არც იცოდნენ, რომ მათ წაართვეს უდიდესი ნიჭი.
მშობლებს უნდათ, რომ თავიანთი შვილები საზოგადოებაში უფრო პრესტიჟულ პროფესიებში ნახონ, ზოგიერთ შემთხვევაში ისინი ცდილობენ, ხელი შეუშალონ მათ, იყვნენ/გახდნენ ისეთები, როგორებიც არიან.
თუ ის ბიჭია, სილამაზის სალონში მუშაობა შეიძლება ცუდად მოხვდეს საზოგადოების თვალს და ასევე ცუდია ოჯახისთვისო. თუ გოგონას აქვს ლამაზი ხმა, თუ მას სურს, იყოს მომღერალი, ისინი პატარაობიდანვე ეწინააღმდეგებიან მის სურვილს. რას აკეთებ/რად გინდა, გოგო ხარო, ეუბნებიან. მაგრამ, ამით ადამიანები კლავენ თავიანთ ნიჭს და, შესაბამისად, ოცნებებს, ზუსტად ამ სიტყვებით: ხალხი რას გვეტყვის.
ისინი ვერ აცნობიერებენ, რომ ისეთი საქმის კეთება, რაც მათ არ მოსწონთ, არ გაახარებს მათ და ასე ვერც იცხოვრებენ. ყველაზე დიდი ბედნიერება ის არის, რომ როდესაც ყოველ დილით იღვიძებ, იღვიძებ იმ სიამოვნებით, რასაც გაკეთებული საქმე განიჭებს. საყვარელი საქმის შესრულებით ადამიანი არც დაიღლება და არც უბედური იქნება.
