Həyat öz oyun və sürprizləri ilə insanları elə əzəldən təəccübləndirməyi bacarmışdır. Bəli, həyatın gözlənilməz sürprizi məndən də yan keçmədi. Aldığım xəbər heç ağlıma gəlməzdi, yatsam yuxuma girməzdi. Bəlkə də, biri çıxıb əvvəlcədən bu olanları danışsaydı ona inanmazdım…
Hər şey həmin gün başladı, çərşənbə günü, payız səhərində . Məktəbin həyətinə tökülmüş rəngarəng yarpaqlar xalçaya bənzəyirdi. Dərsin başlamağına az qalmışdı, hamımız sinif otağında idik. Gözüm pəncərədə idi, Gülnazı gözləyirdim. O heç gecikməzdi. ” Yəqin soyuqlayıb “deyə öz-özümə düşündüm. Birdən sinif yoldaşım Aysel sinfə daxil olaraq, hamımızı salamladı və ardınca həyəcanlı tərzdə əlavə etdi : “ Gülnazı verdilər, daha məytəvə gəlmiyəjəy “, “Anası məhlədə danışermış yaman varrrı aylədi “. Elə ağzımı açıb danışmaq, istəyirdim ki, həmin an müəllim gəldi və dərs başladı. Bir də zəngin səsi məni ayıltdı. 45 dəqiqənin necə keçdiyini heç bilməmişəm, dərsdə yox imişəm sanki. Bu xəbər məni əməlli sarsıtmışdı. Dərs boyu Ayselin sözləri qulağımdan, Gülnazın qəmgin gözləri gözümün önündən çəkilmirdi. Məktəbin həyətinə çıxdım, çinar ağalarının yanındakı skamyada oturdum. Kim bilir indi o nə vəziyyətdədir. Biz hələ 9-cu sinifdə oxuyurduq, uşaq idik. Uşaq gəlin olub, uşaqmı böyüdəcəkdi?! Dəhşətdir! İlahi, bu ola bilməz. Var – dövlət uğruna?! Cavabını tapa bilmədiyim suallar mənə dinclik vermirdi. Gülnazın valideyinlərinin doğma balasına qarşı etdikləri hərəkət və haqsızlığa heç vaxt bəraət qazandırmaq olmazdı. Ağlıma sığışdıra bilmirəm, bu cür çalışqan və oxumaq həvəsində olan uşağı təhsildən necə ayırmaq olar?! Aylar keçdi…
Gülnazın toyu oldu. Bizim əlaqəmiz əbədi olaraq kəsildi. Mən onu bir daha görmədim…
Kim idi Gülnaz?
Gülnaz həmişə dərslərinə yaxşı çalışan, rəvan nitqi və səliqəli xətti olan, müəllimlərinin sevimli şagirdi idi. O mənim ən yaxın rəfiqəm idi. Biz bacı kimi idik, həmişə birgə xəyallar qurardıq. Həttda əvvəlcədən planlaşdırmışdıq, dövlət imtahanlarına yaxşı hazırlaşıb, ali məktəbə qəbul olacaqdıq. Şəhərdə kirayə ev tutub, bir-birimizə həm dərslərdə həm də ev işlərində yardım edəcəkdik. Həttda birgə işləmək fikrimiz də var idi. O təhsil alıb xəyallarını gerçəkləşdirməyi necə də həvəslə gözləyirdi. Mənim kimi o da müəllim sənətinin vurğunu idi. Uşaqları çox sevirdi. Müəllim olub, elimizin balalarına tükənməz sərvət olan təhsil verəcəkdi. Nikbin və çalışqan qız idi, adım – adım hədəflərinə yaxınlaşırdı. Lakin təəssüf ki, doğma valideynləri ona dəstək olmaq əvəzinə qarşısını kəsdilər .
Nə oldu indi? Xəyallar öldürüldü, ümidlər itdi. Arzular yarımçıq qaldı. Mən onu itirdim, o isə həm məni həm də birgə xəyalını qurduğumuz gözəl günləri . Valideyinləri, var – dövlət ovçuları Gülnazın xəyallarını elə var-dövlət uğruna öldürdülər.
Bəs beləcə xəyalları öldürülən neçə Gülnazlar var?!
Yazı real həyat hekayəsinin əsasında yazılmışdır,adlar simvolik olaraq göstərilmişdir
Müəllif: Dilarə Təhməzova
——————————–
სიმდიდრის გამო
ცხოვრება, თავისი თამაშებით და სიურპრიზებით, ყოველთვის ახერხებს ადამიანის გაოცებას. დიახ, ცხოვრების მოულოდნელი სიურპრიზის შთაბეჭდილებას ჯერ არ გაუვლია. ალბათ ამას სიზმარშიც კი ვერ ვნახავდი. ვინმეს რომ წინასწარ ეთქვა, არ დავიჯერებდი…
ყველაფერი იმ დღეს, ოთხშაბათს, შემოდგომის დილას, დაიწყო. ფერადი ფოთლები სკოლის ეზოში, ხალიჩებს ჰგავდა. გაკვეთილი უნდა დაწყებულიყო, ყველანი კლასში ვიყავით. თვალები ფანჯრისკენ მქონდა მიპყრობილი, გულნაზს ველოდი. მას არასდროს აგვიანებოდა. “ალბათ ცივა”, – გავიფიქრე ჩემთვის.
მოულოდნელად, ჩემი კლასელი აისელი შემოვიდა კლასში, ყველას მიესალმა და შემდეგ აღელვებულმა თქვა: “გულნაზი გაათხოვეს, ის აღარ მოვა სკოლაში”.
მინდოდა, რაღაც მეთქვა, მაგრამ ამ დროს მოვიდა მასწავლებელი და გაკვეთილი დაიწყო. მერე უცებ ზარის ხმამ გამომაფხიზლა. ვერ გავიგე, როგორ გავიდა 45 წუთი, თითქოს კლასში არ ვყოფილვარ. ამ ამბებმა პრაქტიკულად გამაოგნა.
გაკვეთილის განმავლობაში, აისელის სიტყვები ყურებს ჩამესმოდა და გულნაზის სევდიანი თვალები არ მშორდებოდა. სკოლის ეზოში გავედი და ხის ქვემოთ, სკამზე დავჯექი. ვინ იცის, ახლა რა მდგომარეობაშია… ჯერ კიდევ მეცხრე კლასში ვიყავით, ბავშვები ვიყავით. ბავშვი პატარძალი, ბავშვს როგორ გაზრდიდა? საშინელებაა! ღმერთო, ეს არ შეიძლება მოხდეს! სიმდიდრის გულისთვის?! კითხვები, რომლებზეც პასუხის გაცემა არ შემეძლო, მოსვენებას არ მაძლევდა. გულნაზის მშობლების ქმედება და უსამართლობა შვილის მიმართ ვერასოდეს იქნებოდა გამართლებული. ვერ წარმომიდგენია, როგორ შეიძლება, ასეთი შრომისმოყვარე და მონდომებული ბავშვი განათლებას ჩამოშოდეს?!
გავიდა თვეები…
გულნაზის ქორწილი იყო. ჩვენი ურთიერთობა სამუდამოდ შეწყდა. ის აღარსად მინახავს…
ვინ იყო გულნაზი?
გულნაზი ყოველთვის იყო მასწავლებლების საყვარელი მოსწავლე, რომელიც ბევრს მეცადინეობდა და სწავლობდა, საუბრობდა თავისუფლად და ლამაზად. ის ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყო. ჩვენ დებივით ვიყავით, ყოველთვის ერთად ვოცნებობდით. ჩვენ წინასწარ დავგეგმეთ კიდეც ბევრი რამ. ვფიქრობდით, კარგად მოვემზადებოდით სახელმწიფო გამოცდებისთვის და უნივერსიტეტშიც ჩავაბარებდით. ქალაქში ბინას ვიქირავებდით და ერთმანეთს უნივერსიტეტისა და სახლის საქმეებში დავეხმარებოდით. იდეაც კი გვქონდა, ერთად გვემუშავა. იგი მოუთმენლად ელოდა სწავლის დასრულებას და ოცნებების განხორციელებას. ჩემსავით, ისიც პედაგოგიური სფეროს მოყვარული იყო. მას ძალიან უყვარდა ბავშვები. მასწავლებელი გახდებოდა და განაათლებდა ჩვენი ქვეყნის შვილებს, რაც ყველაზე დიდი სიმდიდრეა. ის ოპტიმისტი და შრომისმოყვარე გოგონა იყო, ეტაპობრივად უახლოვდებოდა თავის მიზნებს. სამწუხაროდ, მას მშობლები ხელი შეუშალეს, ნაცვლად იმისა, რომ მხარი დაეჭირათ.
რა მოხდა ახლა?
მისი ოცნებები გაანადგურეს, იმედები მოუსპეს. ოცნებები აუსრულებელი დარჩა. მე ის დავკარგე და იმან – მე, და ერთად დაგეგმილი მშვენიერი დღეებიც დავკარგეთ. მისმა მშობლებმა სიმდიდრის გამო გულნაზს ოცნებები წაართვეს.
რამდენ გულნაზს აქვს ოცნება დაკარგული?!
სტატია ეფუძნება რეალურ ისტორიას, სახელები შეცვლილია.
ავტორი: დილარა ტახმაზოვა
