«Աչք բուժող աղբյուրը» գտնվում է գյուղ տանող ճանապարհի ձախ կողմում։

Աղբյուրի առանձնահատկությունն այն է, որ նրանից հոսող ջուրը աչք բուժելու հատկություն ունի։ Տեղացիների հավատով, աղբյուրի ջուրը բուժման նպատակով պետք է տանել միայն այն ժամանակ, երբ արևի շողերը չեն ընկել ջրի վրա, այսինքն՝ կամ մինչև արևածագը կամ արևամուտից հետո:

Հաստատող որևէ գիտական ուսումնասիրություն չկա, բայց դա չի խանգարում գյուղացիներին հավատալ աղբյուրի զորությանը։ Ջուրը հոսում է ստորգետնյա ճանապարհով, և հոսում է քարերի միջից։ Ինչպես պատմում է գյուղի մեծահասակներից մեկը, մի օր իր տուն է գնացել մի երիտասարդ աղջիկ, որն ունեցել է աչքերի հիվանդություն։ Ասել է, որ իմացել է աղբյուրի մասին և ուզում է ջրից տանել և փորձել:

Աղջիկը նրան խոստացել է, որ բուժվելու դեպքում, մատաղ կանի և կհրավիրի։ Անցավ որոշ ժամանակ և երբ աղջիկը այլևս աչքերի խնդիր չուներ, խոստման համաձայն, գյուղի եկեղեցում մատաղ էր արել և վերցրել էր ջրից ու հեռացել։ Այս դեպքից հետո այդ աղջիկն ամուսնացավ և տեղափոխվեց Ռուսաստան:

Դժվար է ասել սա իրականություն է, թե զուգադիպություն, բայց մինչև այսօր գյուղի բնակիչները խորը հավատք ունեն այդ աղբյուրից հոսող ջրի զորավոր հատկությանը։

————

„თვალის სამკურნალო წყარო” ორჯაში

ძველად, როგორც ადგილობრივები ამბობენ, „თვალის სამკურნალო წყაროს” თვალზე მკურნალობის უნარი ჰქონდა და დალოცვილი იყო. ეს წყარო მდებარეობს სოფლისკენ მიმავალი გზის მარცხენა მხარეს.

წყაროს თავისებურება ის არის, რომ მისგან მომდინარე წყალს თვალების დაავადებების განკურნების უნარი აქვს. ადგილობრივთა რწმენით, წყაროს წყალი სამკურნალო მიზნებისთვის უნდა მივიღოთ მხოლოდ მაშინ, როცა მზის სხივები წყალს არ მოხვედრია, ანუ მზის ამოსვლამდე, ან საღამოს, მზის ჩასვლის შემდეგ.

ამის დამადასტურებელი მეცნიერული კვლევა არ არსებობს, მაგრამ ეს არ აბრკოლებს სოფლის მცხოვრებლებს წყლის ძალის რწმენაში. წყალი ამოდის მიწისქვეშეთიდან, და ქვებს შორის მოედინება.

როგორც სოფლის ერთ-ერთი უხუცესი გვიამბობს, ერთ დღეს, მის სახლში მივიდა ერთი ახალგაზრდა გოგონა, რომელსაც თვალის დაავადება ჰქონდა. მან თქვა, რომ წყაროს შესახებ შეიტყო და უნდოდა, წყალი აეღო და გამოეცადა.

გოგონა მას დაპირდა, რომ თუ გამოჯანმრთელდებოდა, მსხვერპლს შესწირავდა და უხუცესს დაპატიჟებდა. გავიდა გარკვეული დრო, და როცა გოგონას უკვე თვალის პრობლემა არ ჰქონდა, დაპირებისამებრ, სოფლის ეკლესიაში შესწირა მსხვერპლი, წყალი აიღო და წავიდა. ამ შემთხვევის შემდეგ, იგი დაქორწინდა და რუსეთის ფედერაციაში გადავიდა საცხოვრებლად.

ძნელი სათქმელია, ეს დამთხვევაა თუ რეალობა, მაგრამ დღემდე, სოფლის მოსახლეობას ღრმა რწმენა აქვს იმ ადგილიდან მომდინარე წყლის სასწაულმოქმედი თვისებების და ეს ისტორიები თაობიდან თაობას გადაეცემა.