🔷 Վրաստանում Ախալցիխեյի՝ Ծուղրութ գյուղում բնակվում են ծուղրութցիները, ովքեր հաստատել են բնակություն՝ Վրաստանում դեռ 1800 – ական թվականներին։
🔷 Ծուղրութցիները ունեն իրենց՝ պատմությունը, ավանդույթը, ծիսակատարությունը, ինչպես նաև տոները։ Օրինակ՝ «Գաթայի տոնը», որը հանդիսանում է Բուն Բարեկենդանի տոն։
🔷 Ավագ հինգշաբթի, երբ բոլորը տոնում են ուտել-խմելու տոնը՝ Ծուղրութցիները հավաքվում են ընտանիքներով և պատրաստում են ավանդական գաթան։
🔷 Գյուղում չկա այնպիսի ընտանիք, ով այդ տոնին իր տանը գաթա չի թխում։
Գաթան պատրաստելու համար դնում են խոնչան և խոնչաի շուրջը հավաքվում են կանայք։
🔷 Կանանցից երկուսը բացում են խմորը և տալիս են խոնչաի շուրջը հավաքված կանանց։ Կանայք խմորը քաշքշելով բացում են այնքան, որ լինի խոնչաի չափ և յուղում են։ Ամեն մի բացած շերտը յուղում են և մեկ խոնչաից ստանում են 13 – 15 գաթա։ Այնուհետև գաթաի մեջ լցնում են ալյուրից և յուղից պատրաստած խորիզ։
🔷 Վերջում այս գաթան թխում են փռում։ Ըստ ավանդույթի գաթան հյուրասիրում են միմիյանց։
—————
გათის დღესასწაული 🥧 😋
ავტორი გოჰარ პაპოიანი
🔷 საქართველოში, ახალციხის სოფელ წყრუთში, ცხოვრობენ წყრუთელები, რომლებიც საქართველოში 1800-იან წლებში დასახლდნენ.
🔷 წყრუთელებს აქვთ საკუთარი ისტორია, ტრადიციები, ასევე დღესასწაულები. მაგალითად, ესაა “გათას დღესასწაული”, რომელსაც “ბუნ-ბარეკენდანის” დღესასწაულს უწოდებენ.
🔷 დიდ ხუთშაბათს, ყველა საკვებისა და სასმელის დღესასწაულს აღნიშნავს, წყრუთელები ოჯახებად იკრიბებიან და ტრადიციულ გათას ამზადებენ.
🔷 სოფელში არ არის ისეთი ოჯახი, რომელსაც იმ დღესასწაულზე სახლში გათა არ ჰქონდეს. გათის მოსამზადებლად, ქალები ხონჩის გარშემო იკრიბებიან.
🔷 2 ქალი ხსნის ცომს, და აძლევს ხონჩის გარშემო შეკრებილ ქალებს. ქალები ცომს წელავენ, ხონჩის ზომამდე ხსნიან და ცხიმს ასხამენ. თითოეული ფენა ცხიმიანია. ასე მიიღება 13-15 გათა ერთი ხონჩიდან. ამის შემდეგ, გათაში ჰყრიან ფქვილისგან და ზეთისგან დამზადებულ ხორიზს.
🔷 ბოლოს, გათას აცხობენ ღუმელში. ტრადიციის თანახმად, გათებით ადამიანები ერთმანეთს მასპინძლობენ.