🔵 Ամբողջ կյանքի ընթացքում, մենք գրեթե ամեն օր հանդիպում ենք նոր մարդկանց, լսում տարբեր տեսակի լուրեր, կայացնում որոշումներ և որը ամենակարևորն է, հարկ է լինում սկսել և իրականացնել նոր մտքեր: Սակայն այդ ճանապարհին մարդկանց մոտ առաջանում է վախի զգացողություն։ Շատ հաճախ, մարդիկ ամաչում են ընդունել իրենց վախերը. վախեր նոր բան սկսելուց, նոր փորձություններ հաղթահարելուց, վախեր փոփոխություններից, կոնֆորտ վիճակից դուրս գալուց և այլն։
🔵 Սակայն ամաչելու փոխարեն, մենք պետք է ընդունենք մեր բոլոր տեսակի բնական զգացողությունները, այդ թվում նաև վախը: Դրա դեմ պայքարելու համար պետք է նախ ընդունել, ապա պայքարել որոշ միջոցներով, օրինակ՝ պլանավորելով և գործելով, կարդալով, նպատակներ ունենալով, որոնք ոգեշնչում են մեզ մեր մտքերն ուղղել դեպի մեր ծրագրերը: Մենք չպետք է մեր մտքում շատ տեղ թողնենք վախերի համար: Վախերից ամաչելու փոխարեն, պետք է խոսել դրանց մասին, հասկանալ որ դրանց առկայությունը ևս կարևոր է յուրաքանչյուրիս համար հասկանալու՝ թե ինչի՞ ենք մենք ընդունակ և ինչքա՞ն ուժեղ ենք սեփական վախերի դեմ պայքարելով, կյանքում ինչ-որ բանի հասնելու համար։
🔵 Կարծում եմ, շատերիս մոտ հենց վախի զգացողությունն է, որ չի թողնում առաջ շարժվել, ընդգրկվել մի նոր բանի մեջ և ունենալ նորանոր ձոռքբերումներ։ Սակայն, հատկանշական է այն, որ որոշ դեպքերում վախն է մեզ օգնում է զերծ մնալ սխալ ընտրությունից, չէ որ դա մասամբ մեր ենթագիտակցությունն է, որը հուշում է մոտալուտ վտանգի կամ ձախողման մասին։ Բայց նաև կուզենայի նշել այն, որ ցանկացած ձախողում տալիս է մեզ մեծ փորձ և գիտելիք ապագայի համար։
🔵 Ժամանակի ընթացքում, մեզանից յուրաքանչյուրը հասկանում է, որ վախը բավականաչափ խանգարել է իրեն նպատակի իրականացման հարցում, և կարծես թե այսպես ասած՝ «իմունիտետ» ձեռք բերելով, մոռանալով բոլոր տեսակի վախերը, վազում է դեպի իր երազանքը:
—————
შიშის გრძნობა – ნუ გრცხვენია მისი!
ავტორი რიპსიმე ფანჩოიანი
🔵 მთელი ცხოვრების მანძილზე, ჩვენ თითქმის ყოველდღე ვხვდებით ახალ ადამიანებს, გვესმის სხვადასხვა ტიპის სიახლეები, ვიღებთ გადაწყვეტილებებს და რაც მთავარია, საჭირო ხდება ახალი აზრების დაწყება და რეალიზება. მაგრამ ამ პროცესში ადამიანები განიცდიან შიშის გრძნობას. ძალიან ხშირად, ადამიანებს რცხვენიათ, აღიარონ თავიანთი შიშები: შიში ახლის დაწყების, ახალი განსაცდელების გადალახვის, ცვლილების შიში, კომფორტის მდგომარეობიდან გამოსვლის შიში და ა. შ.
🔵 მაგრამ, სირცხვილის ნაცვლად, ჩვენ უნდა ვაღიაროთ ყველა სახის ბუნებრივი გრძნობა, მათ შორის შიშიც. მასთან საბრძოლველად ჯერ უნდა მივიღოთ და შემდეგ ვიბრძოლოთ გარკვეული საშუალებებით, მაგალითად, დაგეგმვით, მოქმედებით, კითხვით, გვქონდეს მიზნები, რომელიც შთააგონებს, მივმართოთ ჩვენი აზრები ჩვენს გეგმებზე. ჩვენ არ უნდა დავტოვოთ ბევრი ადგილი ჩვენს გონებაში შიშებისთვის. იმის ნაცვლად, რომ შეგვრცხვეს შიშების, უნდა ვისაუბროთ მათზე, გავიგოთ, რომ მათი არსებობა ასევე მნიშვნელოვანია თითოეული ჩვენგანისთვის, იმის გაგებაში, თუ რა შეგვიძლია და რამდენად ძლიერები ვართ საკუთარ შიშებთან ბრძოლაში, რათა ცხოვრებაში რაღაცას მივაღწიოთ.
🔵 ვფიქრობ, ბევრ ჩვენგანში სწორედ შიშის განცდაა, რომელიც არ გვაძლევს წინსვლის, რაიმე ახალში ჩართვის, ახალი მიღწევების საშუალებას. თუმცა, აღსანიშნავია, რომ ზოგ შემთხვევაში, შიში გვეხმარება არასწორი არჩევანის გაკეთების თავიდან აცილებაში, რადგან ის ნაწილობრივ ჩვენი ქვეცნობიერია, რომელიც მიგვითითებს გარდაუვალ საფრთხეზე ან წარუმატებლობაზე. მაგრამ მინდა აღვნიშნო, რომ ნებისმიერი წარუმატებლობა გვაძლევს დიდ გამოცდილებასა და ცოდნას მომავლისთვის.
🔵 დროთა განმავლობაში, თითოეული ჩვენგანი ხვდება, რომ შიშმა საკმარისად შეგვიშალა ხელი მიზნის მიღწევაში, და თითქოს, ასე ვთქვათ, “იმუნიტეტს” აყალიბებს, ივიწყებს ყველა სახის შიშს და მიილტვის თავისი ოცნებისკენ.