Հեղինակ՝ Եվա Կիրակոսյան
Կորոնավիրուսի դեմ պատվաստանյութը արդեն գործում է մեկ տարի, շատերն են պատվաստվել, բայց կան նաև այնպիսիք, ովքեր վախենում են պատվաստվելուց։ Սա զարմանալի չէ, քանի որ համացանցում կան բազմաթիվ տեսանյութեր, որոնք դիտավորյալ վախեցնում են մարդկանց։ Անընդհատ հայտնվում են կեղծ լուրեր, որոնք նվազեցնում են պատվաստանյութերի և բժիշկների հանդեպ վստահությունը: Հիշու՞մ եք, թե ինչպես համաճարակի հենց սկզբում բոլորը խուսափում էին ասիական արտաքինով մարդկանցից և մեղադրում նրանց կորոնավիրուսը տարածելու մեջ։ Ոչ մի զարմանալի բան չկա. վախը ծնում է ատելություն և մթագնում է միտքը: Եվ որպեսզի նմանատիպ թյուրիմացությունները չարմատավորվեն մարդկանց մեջ, պետք է պրոֆիլակտիկ միջոցառումներ անցկացնել:
Այժմ կանդրադառնամ այն խնդիրներին որոնք խոչընդոտ են հանդիսանում Սամցխե-Ջավախեթիում պատվաստվելու գործընտացին:
1. Թյուրիմացություն և տեղեկատվության պակաս
Շատերը գործնականում ոչինչ չգիտեն հենց պատվաստանյութի մասին և չեն հասկանում զանգվածային պատվաստումների անհրաժեշտությունը:
Հակասական տեղեկությունների պատճառով կասկածամտությունն ավելանում է:
«Ի՞նչ օգուտ պատվաստումներից, եթե դրանից հետո նրանք դեռ հիվանդանում են և վարակում ուրիշներին»: «Ինչու՞ պատվաստել երիտասարդներին, չէ որ կորոնավիրուսի նկատմամբ նրանք ամենաքիչ խոցելի»:
Պարզ պատասխանների բացակայությունը բառացիորեն կաթվածահար է անում մտածողությունը: Արդյունքում մարդիկ լրիվ շփոթված են ու անուժ։
2. Կասկածելի վերաբերմունք պատվաստանյութի քիմիական բաղադրության նկատմամբ
Կան մարդիկ, ովքեր աներևակայելի վախենում են մարմնի ցանկացած միջամտությունից։ Նրանք ծայրահեղ անհանգստություն են զգում՝ մտածելով, որ իրենց «անհասկանալի ինչ-որ բան» են ներարկվելու և COVID-19 պատվաստանյութը ընկալում են որպես կանխամտածված վարակ, ներխուժում և ագրեսիա։ Քանի որ նրանք չգիտեն պատվաստանյութի քիմիական բաղադրությունը, իսկ գիտական բանաձեւերը անհասկանալի են, նրանց դժվար է համոզել և նրանք կտրականապես հրաժարվում են պատվաստումից։
Իմ կարծիքով Սամցխե-Ջավախեթիում անհրաժեշտ է պահպանել անվտանգության միջոցները, որոնց թվում ամենաարդյունավետներից մեկը պատվաստումն է։
—————————————————
Covid-19-ის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია სამცხე-ჯავახეთში
ავტორი ევა კირაკოსიანი
კორონავირუსის ვაქცინა უკვე ერთი წელია არსებობს, ბევრი აცრილია, მაგრამ არიან ისეთებიც, ვისაც აცრის ეშინია. ეს გასაკვირი არ არის, რადგან ინტერნეტში ბევრი ვიდეოა, რომელიც შეგნებულად აშინებს ხალხს. მუდმივად ვრცელდება ცრუ ჭორები, რომლებიც ამცირებს ნდობას ვაქცინებისა და ექიმების მიმართ. გახსოვთ, როგორ ერიდებოდნენ ეპიდემიის დასაწყისში ყველა აზიური გარეგნობის მქონე ადამიანებს, რომლებიც ადანაშაულებდნენ მათ კორონავირუსის გავრცელებაში? გასაკვირი არაფერია. შიში შობს სიძულვილს და აბნელებს გონებას. და იმისათვის, რომ ადამიანებში ასეთი გაუგებრობები არ გაიდგას ფესვი, აუცილებელია პრევენციული ღონისძიებების გატარება.
ახლა მივმართავ იმ საკითხებს, რომლებიც აფერხებს სამცხე-ჯავახეთში ვაქცინაციის პროცესს.
1. გულგრილობა და ინფორმაციის ნაკლებობა
ბევრმა პრაქტიკულად არაფერი იცის ვაქცინის შესახებ, არ ესმის მასობრივი ვაქცინაციის აუცილებლობა.
წინააღმდეგობრივი ინფორმაციის გამო ეჭვი იზრდება.
რა სარგებლობა მოაქვს ვაქცინებს, თუ ამის შემდეგ მაინც ავადდებიან და სხვებს აინფიცირებენ? „რატომ უნდა ვაქცინოთ ახალგაზრდები, რადგან ისინი ყველაზე ნაკლებად დაუცველები არიან კორონავირუსის მიმართ?
მარტივი პასუხების ნაკლებობა ფაქტიურად პარალიზებს აზროვნებას. შედეგად, ხალხი სრულიად დაბნეული და უმწეოა.
2. საეჭვო დამოკიდებულება ვაქცინის ქიმიური შემადგენლობების მიმართ
არიან ადამიანები, რომლებსაც წარმოუდგენლად ეშინიათ სხეულის ნებისმიერი ჩარევის. ისინი უკიდურესად შეშფოთებულები არიან, ფიქრობენ, რომ მათ გაუკეთდებათ „რაღაც გაუგებარი“ – ისინი აღიქვამენ COVID-19 ვაქცინას, როგორც მიზანმიმართულ ინფექციას, შეჭრას და აგრესიას. იმის გამო, რომ მათ არ იციან ვაქცინის ქიმიური შემადგენლობა და სამეცნიერო ფორმულები გაურკვეველია, ძნელია მათი დარწმუნება და ისინი კატეგორიულ უარს ამბობენ აცრაზე.
ჩემი აზრით, სამცხე-ჯავახეთში უსაფრთხოების ზომების დაცვა აუცილებელია, რომელთაგან ერთ-ერთი ყველაზე ეფექტური ვაქცინაციაა.
პუბლიკაცია მომზადდა ევროკავშირის ფინანსური მხარდაჭერით. ამ დოკუმენტის შინაარსზე პასუხისმგებელია მხოლოდ ორგანიზაცია საფარი და არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება ჩაითვალოს ევროკავშირის პოზიციის ამსახველად.
European Union in Georgia
