Kənddən avtobusun çıxmağına 15 dəqiqə qalmışdı. Çantamı da götürüb yola düşdüm Tələsməyək gərək yox idi, ona görə asata – asta gedirdim . İrəlidə məni Qönçə xala saxladı.
-Ay, qızım nətərsən? Dərslərin necə gedir?
-Yaxşıdır ay, Qönçə xala. Təşəkkür edirəm.
– Eh, a bala bizim ağlımız olmadı vaxtında oxumadıq.. İndi oxuyanlara baxıram xoşum gəlir, fərəhlənirəm. Nə var oxumaqda var. Yad balasından aslı olmağın özü də bir şey deyil, pulun olanda danışmağa dilin də olur.Oxu öz ayaqların üstündə dur, bir coraba ehtiyacın olanda ona buna ağız açma. Oxu müəllim ol, elin balalarının köməyinə dur. Uşaqları təhsilə yönəlt.
-Doğru deyirsiz ay Qönçə xala, inşallah.
Avtobus yadıma düşdü, Qönçə xala ilə sağollaşıb yoluma davam etdim. Avtobusda özümə bir yer tutdum. Qönçə xala ilə danışığımızın təəsuratından ayrılmamışdım. Ah , üzünurlu Qönçə xala, onunla hər danışanda müsbət enerji alıram. O mənim üçün əsl güclü qadın simvoludur.
Qönçə xala özü vaxtında təhsil ala bilmədiyi üçün, həmişə kənd qızlarının təhsil almasının tərəfdarı idi. Qönçə xalanın danışdığı sözləri ona yaşadığı çətinliklər, görüb – götürdüyü həyat dedizdirirdi. Əslində o çox güclü qadındır, yaşadığı çətinliklərə baxmayaraq o necə də həyatla mübarizə aparır. Onun enerjisi, qurub – yaratmağı, yaşamaq eşqi məni və ətrafındakı insanları həmişə heyran edir. Qönçə xala illər öncə yoldaşını itirmişdi, övladlarını tək başına böyütmüşdü. Oğlu ailəsi ilə birlikdə xaricə köçəndə etiraz etməmişdi . Qızı ailə qurandan sonra, o damın altda tək qaldı. Bu hadisələrdən tramva alan Qönçə xala nerveloji xəstəliyə tutuldu. Bu çətin dönəmlərdə, qızı Zərifə anasına dəstək oldu, onu həkimə apardı. Aldığı müalicədən sonra vəziyyəti həmişəkindən yaxşı olsa da dərmansız dura bilmirdi . Lakin bu tənha qadın xəstə canı ilə qurub-yaradır, bağ – bağçanı gözəlləşdirirdi. Heç vaxt qonu-qonşudan geri qalmazdı, əkin sahəsində hər cür meyvə – tərəvəz yetişdirirdi. Hətda yeri düşəndə oğluna, qızına sovqat göndərirdi. Bəlkə də onun yerində başqa qadın olsaydı, ümidsizliyə, bədbinliyə qapılaraq yaşamaq həvəsindən düşərdi.
Əziz qadınlar, Qönçə xalanın mübarizliyi bizim üçün əsl nümunə olmalıdır. Həyat gözəlliklərlə doludur, bu gözəllikləri duyub-yaşamaq üçün bacardıqca mübariz olmalıyıq. Çünki, həyatda həmişə mübarizlər qalib gəlir!
Müəllif: Dilarə Təhməzova
——————————–
ქალის ბრძოლისუნარიანობა
ავტობუსის სოფლიდან გამოსვლას 15 წუთი იყო დარჩენილი. ჩანთა ავიღე და წავედი. სიჩქარე საჭირო არ იყო, ნელა წავედი. დეიდა გონჩა წინ გამიძღვა.
– ოჰ, ჩემო გოგო, რას აკეთებ? როგორ მიდის გაკვეთილები?
– კარგად მიდის, დეიდა გონჩა, Გმადლობთ.
– ეჰ, შვილო, ჭკუა არ გვქონდა თავის დროზე და არ ვისწავლეთ. ახლა მომწონს, რომ ვხედავ ახაგაზრდებს, რომ სწავლობენ, – ეს მაბედნიერებს. რაც კარგია, სწავლაშია. უცხოზე დამოკიდებულად ცხოვრებაც არ გიწევს. როდესაც შენი ფული გაქვს, მაშინ შეგიძლია ხმის ამოღება. ისწავლე და ფეხზე მყარად დადექი, წინდაც რომ დაგჭირდება, სხვისგან თხოვნა არ მოგიწევს. ისწავლე და გახდი მასწავლებელი, დაეხმარე ჩემი ხალხის შვილებს, მიმართე ბავშვები განათლებისკენ.
– მართალი ხარ, დეიდა გონჩა, იმედი მაქვს.
ავტობუსი გამახსენდა, დეიდა გონჩას დავემშვიდობე და გზა გავაგრძელე. ავტობუსში ადგილი დავიკავე. დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა დეიდა გონჩასთან საუბარმა. ჩემი მოწყენილი დეიდა გონჩა, ყოველ ჯერზე მასთან საუბრისას დადებით ენერგიას ვიღებ… ის ჩემთვის ნამდვილი, ძლიერი ქალის სიმბოლოა.
დეიდა გონჩა ყოველთვის სოფელში გოგონების სწავლის მომხრე იყო, რადგან მან თავის დროზე ვერ მიიღო განათლება. დეიდა გონჩა იმ სირთულეებს იხსენებს, რომლებსაც განიცდიდა და ცხოვრობდა. სინამდვილეში, ის ძალიან ძლიერი ქალია, მიუხედავად სირთულეებისა, რომლებსაც აწყდებოდა ცხოვრების მანძილზე. მისი ცხოვრების ენერგია და სიყვარული ყოველთვის გვაკვირვებს მე და ჩემ გარშემო მყოფებს.
დეიდა გონჩამ ქმარი წლების წინ დაკარგა და შვილები მარტომ დაზარდა. როდესაც მისი შვილი ოჯახთან ერთად საზღვარგარეთ წავიდა, მას პროტესტი არ გამოუხატავს. ქალიშვილის დაქორწინების შემდეგ იგი მარტო დარჩა სახლში. დეიდა გონჩა, რომელმაც ტრავმა მიიღო ამ მოვლენებისგან, დაავადდა ნევროლოგიური დაავადებით. ამ რთულ პერიოდში ქალიშვილმა ზარიფამ დედას მხარი დაუჭირა და იგი ექიმთან მიიყვანა. მკურნალობის შემდეგ მისი მდგომარეობა ჩვეულებრივზე უკეთესი იყო, მაგრამ წამლის გარეშე ვერ დგება ფეხზე. ეს მარტოხელა, ავადმყოფი ქალი თავის გარშემო ყველაფერს ალამაზებს. ის არასდროს ჩამორჩება მეზობლებს, ყველანაირი ხილი და ბოსტნეული მოჰყავს. ორივე შვილს საჩუქრებსაც კი უგზავნის. შესაძლოა, მის ადგილას სხვა ქალი რომ ყოფილიყო, სასოწარკვეთასა და პესიმიზმში ცხოვრებაში ჩაეფლობოდა.
ძვირფასო ქალებო, დეიდა გონჩას ბრძოლა ნამდვილი მაგალითი უნდა იყოს ჩვენთვის. ცხოვრება სავსეა ლამაზი ადამიანებით და ჩვენ მაქსიმალურად უნდა ვიბრძოლოთ ამ სილამაზეების დასანახად, რადგან ცხოვრებაში, მებრძოლები ყოველთვის იმარჯვებენ!
ავტორი: დილარა ტახმაზოვა
