– დაჩივლება (ვინ გთხოვა, ბავშვები გყოლოდა? ))

– ტირილი (რატომ ტირი? გეგონა, ადვილი იქნებოდა? ))

– დაღლილობის გამომჟღავნება (არაფერს არ აკეთებ! ))

– დაძინება (ზარმაცი ხარ! ))

– დასვენება (ბევრი დრო გექნება ამისთვის, მას შემდეგ, რაც გაიზრდებიან ))

– ისევ ფეხმძიმობა (გიჟი ხარ? კიდევ რამდენი ბავშვი გინდათ? ))

– სამსახურის შეწყვეტა (რითი მიხედავ შვილს? ))

– მუშაობა (ვინ მოუვლის ბავშვს? ))

– საბავშვო ბაღში მიყვანა (სხვებს არ მისცე აღზრდის უფლება! ))

– დიასახლისობა (საწყალი ქმარი, რამდენს შრომობს და ცოლი სახლშია! ))

– მარტო ყოფნა (არავის უნდა ბავშვიანი ქალი ))

– გასართობად წასვლა (შვილს ბებოსთან ტოვებ და გასართობად მიდიხარ? ))

და იცით რა არის უარესი???

ამ ფრაზების 90-ს სხვა ქალები ამბობენ.

ვისწავლოთ ერთმანეთის მხარდაჭერა. მე ვარ ადამიანი და მიყვარს ჩემი შვილები, მაგრამ ყველა ამ ემოციის გამო, რაღაც მომენტში დამნაშავედ ვგრძნობ თავს…