“Bu gün iqtidar nümayəndələri Avropanı bizə liton söz kimi göstərmək istəyirlər, sanki düzdür, sanki bizə heç nə vermir, özləri dezinformasiya ritorikası kimi görünürlər” deyə sözə başladı, və “biz Avropanı istəyirik, çünki Avropa bərabərhüquqluların koalisiyasıdır, Avropa şahid dövlətlərin koalisiyasıdır, Avropa qardaşlıq koalisiyasıdır”, – deyə yekunlaşdırdı Oqtay Kazumov iyulun 20-də keçirilən mitinqdəki çıxışını. Bu çıxış ən yaxşı şəkildə – bir tərəfdən Gürcüstan hökumətinin hazırkı siyasətini, digər tərəfdən isə Avropa İttifaqının mahiyyəti və onun ölkəmizin əhalisi üçün əhəmiyyətini izah edir.
Bəli, Avropa İttifaqı Gürcüstanın konstitusional seçimidir. Gürcüstan Konstitusiyasının 78-ci maddəsi Avropa və Avro-Atlantika strukturlarına inteqrasiya məsələsindən bəhs edir və qeyd edir ki, konstitusiya orqanları Gürcüstanın Avropa İttifaqına və Şimali Atlantika Müqaviləsi Təşkilatına tam inteqrasiyasını təmin etmək üçün öz səlahiyyətləri daxilində bütün tədbirləri görməlidirlər, lakin Gürcüstanın indiki hakimiyyəti öz hərəkətləri, davranışları, ictimai çıxışları və yanaşması ilə konstitusiyanın qeyd olunan normasının tələbini kobud şəkildə tapdalayır.
Bu gün Gürcüstan reallığında demokratik dəyərlərə malik istənilən şəxs Gürcüstanın Avropa Birliyinə daxil olmasını istəyir. Bu gün, bütün o şəxslər hansı ki, Gürcüstanı inkişaf etdirmək və gücləndirmək, suverenliyini, ərazi bütövlüyünü, dəyərlərini qorumaq, insanın əsas hüquq və azadlıqlarını qorumaq və lazımi şəkildə həyata keçirmək, etnik və dini azlıqların hüquqlarını qorumaq və hüquqlarının həyata keçirilməsi üçün müvafiq təminatlar yaratmaq gender bərabərliyinə, mədəniyyət, din, söz və ifadə azadlığının qorunmasına nail olmaq v.s istəyir, eyni zamanda Gürcüstanın Avropa Birliyinə daxil olmasını da istəyir.
Bəs Avropa İttifaqı ideyası necə yarandı?
Avropa İttifaqı ideyası, hələ də Avropa inteqrasiyası ideyası, ilk dəfə 19 sentyabr 1946-cı ildə Sürix (İsveçrə) çıxış edən Böyük Britaniyanın Baş naziri Uinston Çörçill tərəfindən irəli sürülmüşdür. Avropa Birləşmiş Ştatlarının yaradılması zərurətindən bəhs etsə də, o zaman qeyd olunan fikir inkişaf etmədi. Düz deyirdi, bilirsinizmi niyə? – Çünki əsrlər boyu Avropa qitəsində çoxlu qanlı müharibələr olub və İkinci Dünya Müharibəsi Avropaya nəinki milyonlarla ölü vətəndaş, həm də dağılmış iqtisadiyyat və zəyifləmiş təhlükəsizlik yaratdı. Aydın idi ki, ölkələr arasında sülh ancaq iqtisadi və siyasi inteqrasiya yolu ilə əldə edilə bilərdi.
1951-ci ildə Avropa Kömür və Polad Assosiasiyası yaradıldı. Avropa İttifaqının əsası 1952-ci ilə altı ölkənin birləşməsi ilə qoyuldu. 1953-cü ildə dəmir, kömür, filiz və metal qırıntıları üçün ümumi bazar yaradıldı. Elə həmin il, bir az sonra, ümumi polad bazarı da yaradıldı. İki il sonra İtaliyanın Messina şəhərində altı ölkənin xarici işlər nazirlərinin razılığı ilə “Avropa iqtisadi birliyinin” əsasını qoyan Roma müqaviləsinin əsasını hazırlayan hökumətlərarası komitə yaradıldı. 1967-ci ildə Brüssel Müqaviləsi ilə yuxarıda adı çəkilən üç təşkilat: Avropa Kömür və Polad Birliyi, Avropa İqtisadi Birliyi və “Avrotom”un icra orqanları – Komissiya və Şura – bir institusional sistemdə birləşdirildi. “Avropa Birlikləri” və 1992-ci il Maastrixt sazişi əsasında “Avropa İttifaqı” adlanırdı.
Bu günün reallığı göstərir ki, Gürcüstan hakimiyyəti tərəfindən cəmiyyətdə formalaşdırılmış indiki vəziyyət “qaralama” siyasəti adlanırılan ritorikaya dayanır, istifadə olunan alət, primitiv manipulyasiya vasitələri və anti-Avropa təbliğatı çox yaxşı işləyir. “Müharibə istəyirsiniz?!” Ritorikası formasında anti-Avropa təbliğatı və primitiv manipulyasiyalar bizimki kimi 2008-ci il müharibəsini görmüş ölkə cəmiyyəti üçün çox effektiv və asanlıqla işləyən alətdir və bu vasitə ilə öz təbliğatını və manipulyasiyasını apardıqları üçün cəmiyyətdə yanlış fikir və imic asanlıqla formalaşdırılıb.
Ancaq tarix və faktlar bunun əksini deyir. 2008-ci ildə Rusiya Gürcüstanın konkret ərazisini işğal etməklə Gürcüstanın suverenliyini kobud şəkildə pozdu, bütün bəşəri və beynəlxalq dəyərləri pozdu və yerlə yeksan etdi.
Avropa İttifaqı tərəfindən 2008-ci ilin avqustunda Rusiya-Gürcüstan müharibəsinə cavab olaraq, 2008-ci il sentyabrın 1-də Avropa Şurasının fövqəladə sessiyası keçirildi;
15 sentyabr 2008-ci il tarixində Avropa İttifaqı Şurasının qərarı ilə 2008-ci il oktyabrın 1-dən Gürcüstanda fəaliyyət göstərən Avropa İttifaqının Monitorinq Missiyası (EUMM) yaradılmışdır;
2008-ci il sentyabrın 25-də Avropa İttifaqı Şurasının qərarı ilə Gürcüstandakı böhrandan çıxmaq üçün Avropa İttifaqının xüsusi nümayəndəsi postu yaradıldı və bu vəzifəni 2011-ci ilə qədər Pyer Morelli tuturdu.
22 oktyabr 2008-ci ildə Brüsseldə Avropa İttifaqı və Dünya Bankının təşkilatçılığı ilə donor konfransı keçirilib və bu konfransda Gürcüstana 2008-2010-cu illər üçün ayrılan yardımın həcmi 4,5 milyard dollar təşkil edib.
Mən düşünürəm ki, hakimiyyət isə tamamilə fərqli ritorika ilə danışır və şəxsi maraqlardan irəli gəldiyi üçün cəmiyyətdə tamam başqa fikir və rəy yaratmağa çalışır. Yüksək məmurlar dövlətin, cəmiyyətin mənafeyindən deyil, yalnız bir oliqarxı və öz maraqlarını qorumaq üçün hərəkət edirlər.
Avropa İttifaqı 2008-ci il müharibəsi də daxil olmaqla, ondan sonra, pandemiya zamanı, dünən və bu gün ölkəmizə həmişə kömək edib. Qaralama siyasətinə, anti-Avropa təbliğatına və faktları təhrif etməyə yönəlmiş manipulyasiyalara baxmayaraq, Gürcüstan əhalisi Avropa Birliyinin Gürcüstan üçün əhəmiyyətini yaxşı anlayır və vahid ruhla Gürcüstanın Avropa Birliyinə üzv olmasını istəyir. Düşünürəm ki, 20 iyul mitinqi bunun bariz ifadəsi idi.
Artıq qeyd etdiyimiz kimi, Avropa İttifaqına daxil olmaq Gürcüstanın konstitusional seçimidir və konstitusiya tərəfindən qəbul edilmiş öhdəlikdir ki, konstitusiya orqanları Gürcüstanın Avropa İttifaqına və Şimali Atlantika Müqaviləsi Təşkilatına tam inteqrasiyasını təmin etmək üçün öz səlahiyyətləri daxilində bütün tədbirləri görməlidirlər. Onların arasında münasibətlər hələ 1991-1992-ci illərdə Sovet İttifaqı dağılandan və Gürcüstan müstəqil dövlət olduqdan sonra başlayıb.
ℹTarixə xronoloji olaraq nəzər salsaq, indiki hakimiyyətin işlərini ört-basdır etməyə və kənarlaşdırmağa çalışdığı Rusiyadan fərqli olaraq, Avropa Birliyi Gürcüstana müsbət və yaxşı şeylərdən başqa heç nə gətirməyib, ancaq, tarixi faktlar Avropa İttifaqının ölkəmizin rifahı naminə gördüyü işləri və Avropa İttifaqının ölkəmizin gələcəyi üçün nə qədər önəmli olduğunu göstərir.
 1995-ci ildən Gürcüstan Avropa İttifaqının Ümumiləşdirilmiş Ticarət Preferentsiyaları Sistemindən (GSP) faydalanır.
 2005-ci ildə Gürcüstan davamlı inkişaf və effektiv idarəetmə üçün Avropa İttifaqının yenilənmiş Ümumiləşdirilmiş Preferanslar Sistemi (GSP+) üstünlüklərinə layiq görülüb.
 2014-cü ilin yanvarında yenilənmiş GSP+ qüvvəyə minib və o, Gürcüstana da şamil edilib.
 1996-cı il aprelin 22-də Lüksemburqda Avropa İttifaqı ilə Gürcüstan arasında Tərəfdaşlıq və Əməkdaşlıq Sazişi imzalandı.
📌1999-cu ildən, Tərəfdaşlıq və Əməkdaşlıq Sazişinin qüvvəyə minməsindən sonra, TƏS-in həyata keçirilməsini asanlaşdırmaq, ikitərəfli münasibətləri və siyasi dialoqu dərinləşdirmək məqsədi ilə Gürcüstan-Avropa İttifaqı əməkdaşlıq institutları yaradılmışdır. Bu qurumlar bunlardır:
 Gürcüstan-Avropa İttifaqı Əməkdaşlıq Şurası;
 Gürcüstan-Avropa İttifaqı Əməkdaşlıq Komitəsi;
 Gürcüstan-Avropa İttifaqı Parlament Əməkdaşlıq Komitəsi;
 Gürcüstan-Aİ əməkdaşlıq alt komitələri.
2004-cü ildə Avropa Təhlükəsizlik və Müdafiə Siyasəti (ESDP) çərçivəsində Gürcüstanda Aİ-nin Qanunun Aliliyi Missiyası (EUJUST THEMIS) həyata keçirilmişdir.
2004-cü il iyunun 14-də Avropa İttifaqı Şurasının qərarı əsasında Gürcüstan Avropa Qonşuluq Siyasətinə qoşuldu.
2006-cı il noyabrın 14-də Gürcüstan-Aİ Avropa Qonşuluq Siyasəti üzrə Fəaliyyət Planı qəbul edilib.
‼Baxmayaraq ki, indiki iqtidar yuxarıda sadalanan faktların Gürcüstan üçün əhəmiyyətindən danışmır və əksinə, qaralama siyasəti həyata keçirir və bununla da cəmiyyətdə Avropa İttifaqı ilə bağlı tamam başqa fikirlər yaratmağa çalışır, lakin bunu tarix bizə sübut edir ki, Avropa İttifaqı Gürcüstanın konstitusional seçimidir və Gürcüstanın Avropa İttifaqına tam inteqrasiyasını təmin edən bütün hərəkətlərin həyata keçirilməsi hökumətin öhdəliyidir, könüllü istəyi deyil!
Müəllif: Ayhan Həsənov
—————————————–
ევროკავშირი, როგორც კონსტიტუციური არჩევანი

„დღეს ხელისუფლების წარმომადგენლებს სურთ, ევროპას ჩვენთვის გახადონ, როგორც ლიტონი სიტყვა, ვითომ ფუყე, ვითომ არაფრის მომცემი, ისინი თვითონ გვევლინებიან დეზინფორმაციის რიტორიკად“, – ასე დაიწყო და „ჩვენ იმიტომ გვინდა ევროპა, რომ ევროპა არის თანასწორთა კოალიცია, ევროპა არის მოწმე სახელმწიფოთა კოალიცია, ევროპა არის ძმობის კოალიცია“, – ასე დაასრულა ოქტაი კაზუმოვმა 20 ივლისის აქციაზე საკუთარი გამოსვლა. ეს გამოსვლა ყველაზე კარგად გვიხსნის – ერთის მხრივ საქართველოს ხელისუფლების დღევანდელ პოლიტიკას და მეორე მხრივ ევროკავშირის რაობას და მის მნიშვნელობას ჩვენი ქვეყნის მოსახლეობისთვის.
დიახ, ევროკავშირი საქართველოს კონსტიტუციური არჩევანია. საქართველოს კონსტიტუციის 78-ე მუხლში მოცემულია ევროპულ და ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციის საკითხი და წერია, რომ კონსტიტუციურმა ორგანოებმა თავიანთი უფლებამოსილების ფარგლებში ყველა ზომა უნდა მიიღონ ევროპის კავშირსა და ჩრდილოატლანტიკური ხელშეკრულების ორგანიზაციაში საქართველოს სრული ინტეგრაციის უზრუნველსაყოფად, თუმცა მე ვფიქრობ, რომ დღევანდელი საქართველოს ხელისუფლება თავისი ქმედებით, საქციელით, საჯარო გამოსვლებითა და მიდგომით უხეშად არღვევენ კონსტიტუციის აღნიშნული ნორმის მოთხოვნას.
დღეს საქართველოს რეალობაში დემოკრატიული ღირებულებების მქონე ნებისმიერ ადამიანს სურს საქართველოს ევროკავშირში გაწევრიანება. ყველა იმ ადამიანს, რომელსაც სურს საქართველოს განვითარება, გაძლიერება, სუვერენულობის, ტერიტორიული მთლიანობის, ღირებულებების დაცვა, ადამიანის ძირითადი უფლებებისა და თავისუფლებების დაცვა და სათანადოდ რეალიზება და ეთნიკური და რელიგიური უმცირესობების უფლებების დაცვა და მათი უფლებების რეალიზების სათანადო გარანტიების შექმნა, გენდერული თანასწორობა, კულტურის, რწმენის, სიტყვისა და გამოხატვის თავისუფლების დაცვა და ა. შ. სურს საქართველოს ევროკავშირში გაწევრიანება.
მაშ ასე, როგორ გაჩნდა ევროკავშირის იდეა?
ევროკავშირის იდეა, ჯერ კიდევ ევროპული ინტეგრაციის იდეა, პირველად დიდი ბრიტანეთის პრემიერ-მინისტრმა, უინსტონ ჩერჩილმა წამოაყენა, რომელმაც 1946 წლის 19 სექტემბერს ციურიხში (შვეიცარია) სიტყვით გამოსვლისას, ევროპის შეერთებული შტატების შექმნის აუცილებლობაზე ისაუბრა, თუმცა, აღნიშნულ იდეას მაშინ განვითარება არ მოჰყოლია. იგი მართალიც იყო, იცით, რატომ? – იმიტომ, რომ საუკუნეების განმავლობაში, ევროპის კონტინენტმა მრავალი სისხლისმღვრელი ომი იხილა, მეორე მსოფლიო ომმა კი ევროპას არა მხოლოდ მილიონობით დაღუპული მოქალაქე, არამედ განადგურებული ეკონომიკა და მყიფე უსაფრთხოება მოუტანა. ნათელი იყო, რომ ქვეყნებს შორის მშვიდობის უზრუნველყოფა მხოლოდ ეკონომიკური და პოლიტიკური ინტეგრაციის მეშვეობით იქნებოდა შესაძლებელი.
1951 წელს, შეიქმნა ევროპის ქვანახშირისა და ფოლადის გაერთიანება. ევროკავშირს 1952 წელს ჩაეყარა საფუძველი. იგი ექვსი ქვეყნის გაერთიანებით დაიწყო. 1953 წელს შეიქმნა რკინის, ნახშირის, მადნეულის და ჯართის საერთო ბაზარი. იმავე წელს, ცოტა მოგვიანებით, შეიქმნა ფოლადის საერთო ბაზარიც. ორი წლის შემდეგ, იტალიის ქალაქ მესინაში, ექვსი ქვეყნის საგარეო საქმეთა მინისტრების შეთანხმებით, შეიქმნა სამთავრობათაშორისო კომიტეტი, რომელმაც მოამზადა საფუძველი რომის ხელშეკრულებისათვის, რის შედეგადაც საფუძველი დაედო „ევროპის ეკონომიკურ გაერთიანებას“. 1967 წელს, ბრიუსელის ხელშეკრულებით მოხდა ზემოხსენებული სამი ორგანიზაციის: ევროპის ნახშირისა და ფოლადის გაერთიანების, ევროპის ეკონომიკური გაერთიანებისა და „ევრატომის“ აღმასრულებელი ორგანოების – კომისიისა და საბჭოს გაერთიანება ერთ ინსტიტუციურ სისტემაში, რომელსაც „ევროპული გაერთიანებები“, ხოლო 1992 წელის მაასტრიხტის ხელშეკრულების საფუძველზე – “ევროკავშირი” ეწოდა.
დღევანდელი ჩვენი რეალობა გვიჩვენებს, რომ დღეს საქართველოს ხელისუფლების მიერ ევროკავშირის მიმართ განხორციელებული მიმდინარე ე. წ. „გაშავების“ პოლიტიკა, გამოყენებული რიტორიკა, პრიმიტიული მანიპულაციური საშუალებები და ანტიევროპული პროპაგანდა, ძალიან კარგად მუშაობს საქართველოს საზოგადოებაში. „აბა ომი გინდათ?!“ რიტორიკის სახით, ანტიევროპული პროპაგანდები და პრიმიტიული მანიპულაციები ჩვენნაირ, 2008 წლის ომგამოვლილ ქვეყანაში ძალიან კარგად და ადვილად მუშაობს და საზოგადოებაში დეზინფორმაციული, მათთვის სასურველი აზრის, წარმოდგენის შესაქმნელად, საკუთარი პროპაგანდისა და მანიპულაციის განსახორციელებლად, ძალიან ძლიერი იარაღია.
მაგრამ ისტორია და ფაქტები სულ სხვას გვეუბნება. 2008 წელს, რუსეთმა, საქართველოს კონკრეტული ტერიტორიის ოკუპაციით, უხეშად ხელყო საქართველოს სუვერენიტეტი, მან დაარღვია და მიწასთან გაასწორა ყველა ადამიანური და საერთაშორისო ღირებულება.
ევროკავშირის მხრიდან კი, რუსეთ-საქართველოს 2008 წლის აგვისტოს ომის პასუხად, 2008 წლის 1 სექტემბერს გაიმართა ევროპული საბჭოს საგანგებო სხდომა;
2008 წლის 15 სექტემბერს ევროკავშირის საბჭოს გადაწყვეტილებით, შეიქმნა ევროკავშირის მონიტორინგის მისია (EUMM), რომელიც საქართველოში მოვლენილ იქნა 2008 წლის 1 ოქტომბრიდან;
2008 წლის 25 სექტემბერს, ევროკავშირის საბჭოს გადაწყვეტილებით, საქართველოში კრიზისის დასაძლევად, შეიქმნა ევროკავშირის სპეციალური წარმომადგენლის პოსტი, რომელიც 2011 წლამდე ეკავა პიერ მორელის.
2008 წლის 22 ოქტომბერს, ქ. ბრიუსელში ევროკავშირისა და მსოფლიო ბანკის ორგანიზებით, გაიმართა დონორთა კონფერენცია, რომელზეც საქართველოსთვის გამოყოფილმა დახმარებამ 2008-2010 წლებისთვის 4.5 მილიარდი დოლარი შეადგინა.
მე ვფიქრობ, რომ ხელისუფლება კი სულ სხვა რიტორიკით საუბრობს და სულ სხვა წარმოდგენის და აზრის შექმნას ცდილობს საზოგადოებაში, რადგან ამოძრავებს პირადი ინტერესები. მაღალი თანამდებობის პირები მოქმედებენ არა სახელმწიფოს, საზოგადოების ინტერესებიდან გამომდინარე, არამედ – მხოლოდ და მხოლოდ ერთი ოლიგარქის და საკუთარი ინტერესების დასაცავად.
ევროკავშირი სულ ეხმარებოდა ჩვენს ქვეყანას, მათ შორის – 2008 წლის ომის დროსაც, მის შემდეგაც, პანდემიის დროსაც, გუშინაც და დღესაც. ფაქტების დამახინჯებაზე ორიენტირებული გაშავების პოლიტიკის, ანტიევროპული პროპაგანდის, მანიპულაციის მიუხედავად, საქართველოს მოსახლეობას კარგად ესმის საქართველოსთვის ევროკავშირის მნიშვნელობა და ერთიანი სულისკვეთებით, სურს, რომ საქართველო გახდეს ევროკავშირის წევრი. ასევე ვფიქრობ, რომ ამის ცალსახა გამოხატულება იყო 20 ივლისის აქცია.
როგორც უკვე აღვნიშნეთ, ევროკავშირში გაწევრიანება საქართველოს კონსტიტუციური არჩევანი და კონსტიტუციით აღიარებული ვალდებულებაა, იმგვარი, რომ კონსტიტუციურმა ორგანოებმა თავიანთი უფლებამოსილების ფარგლებში უნდა მიიღონ ყველა ზომა ევროპის კავშირსა და ჩრდილოატლანტიკური ხელშეკრულების ორგანიზაციაში საქართველოს სრული ინტეგრაციის უზრუნველსაყოფად. მათ შორის ურთიერთობა კი ჯერ კიდევ 1991-1992 წლებში დაიწყო, მას შემდეგ, რაც საბჭოთა კავშირი დაიშალა და საქართველო დამოუკიდებელ სახელმწიფოდ ჩამოყალიბდა.
ℹისტორიას ქრონოლოგიურად თუ გადავხედავთ, ევროკავშირს საქართველოსთვის დადებითსა და კარგის გარდა არაფერი მოუტანია, განსხვავებით რუსეთისგან, რომლის ნამოქმედარის უდიდესი ზიანის დაფარვას, გამორიცხვას ცდილობს დღევანდელი ხელისუფლება, თუმცა, ისტორიული ფაქტები გვიჩვენებს ევროკავშირის მიერ ჩვენი ქვეყნის სასიკეთოდ გაკეთებულ საქმეებს და იმას, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია ევროკავშირი ჩვენი ქვეყნის მომავლისთვის.
1995 წლიდან, საქართველო სარგებლობს ევროკავშირის სავაჭრო პრეფერენციათა განზოგადებული სისტემით (GSP).
2005 წელს, საქართველოს მიენიჭა ევროკავშირის პრეფერენციების განახლებული გენერალიზებული სისტემის (GSP+) შეღავათები, მდგრადი განვითარებისა და ეფექტიანი მმართველობისათვის.
2014 წლის იანვარში, ძალაში შევიდა განახლებული GSP+, რომელიც საქართველოზეც გავრცელდა.
1996 წლის 22 აპრილს, ლუქსემბურგში ევროკავშირსა და საქართველოს შორის ხელი მოეწერა პარტნიორობისა და თანამშრომლობის შესახებ შეთანხმებას (PCA).
📌1999 წლიდან, პარტნიორობისა და თანამშრომლობის შესახებ შეთანხმების (PCA) ძალაში შესვლის შემდეგ, შეიქმნა საქართველო–ევროკავშირის თანამშრომლობის ინსტიტუტები, რომელთა მიზანია PCA-ს განხორციელების ხელშეწყობა და ორმხრივი ურთიერთობებისა და პოლიტიკური დიალოგის გაღრმავება. ეს ინსტიტუტებია:
საქართველო–ევროკავშირის თანამშრომლობის საბჭო;
საქართველო–ევროკავშირის თანამშრომლობის კომიტეტი;
საქართველო–ევროკავშირის საპარლამენტო თანამშრომლობის კომიტეტი;
საქართველო–ევროკავშირის თანამშრომლობის ქვეკომიტეტები.
2004 წელს, ევროპული უსაფრთხოებისა და თავდაცვის პოლიტიკის (ESDP) ფარგლებში, საქართველოში განხორციელდა ევროკავშირის კანონის უზენაესობის მისია (EUJUST THEMIS).
2004 წლის 14 ივნისს, ევროკავშირის საბჭოს გადაწყვეტილების საფუძველზე, საქართველო ჩაერთო ევროპულ სამეზობლო პოლიტიკაში.
2006 წლის 14 ნოემბერს, მიღებული იქნა საქართველო–ევროკავშირის ევროპული სამეზობლო პოლიტიკის სამოქმედო გეგმა და ა. შ.
‼მიუხედავად იმისა, დღევანდელი ხელისუფლება ზემოაღნიშნული ფაქტების საქართველოსთვის მნიშვნელობაზე არ საუბრობს და პირიქით, ახორციელებს გაშავების პოლიტიკას და ამით ცდილობს, საზოგადოებაში ევროკავშირზე შექმნას სულ სხვა წარმოდგენები, მაგრამ ისტორია აღიარებს, ისტორია გვიმტკიცებს. ევროკავშირი საქართველოს კონსტიტუციური არჩევანია და ყველა იმ ქმედების შესრულება, რომელიც უზრუნველყოფს საქართველოს სრულ ინტეგრაციას ევროკავშირში, ხელისუფლების ვალდებულებაა და არა – ნებაყოფლობა!
ავტორი: აიჰან გასანოვი