Anam mənə kiçik yaşlardan xəyallarımın arxasınca qaçmağı öyrətdi. Ancaq bu həmişə anamın dediyi qədər asan deyildi. Mən kiçik yaşlardan musiqi alətləri öyrənib və ifa etmek istəmişəm bunu etrafımdaki insanlara dedikdə hər kəs məni qınayırd, yaşıdlarım və mənən böyük olan insanlar, onların fikrincə mənim bu arzum boşuna zaman itgisi idi. Bir dəfə də olsun anamdan başqa bir insandan xoş rəy eşitmədim bu xəyalım-arzum haqqında. Kiçik yaşlarda, dördüncü sinifdə oxuyarkən bir layihədən panduri qazandım və musiqi dərsinə getməyə başladım, ancaq ətrafimdaki insanlar buna o qədər mənfi fikir bildirirdilər ki, uşaq ağlımla onların fikirini ciddiyə alıb musiqi kursuna getməməyə başladım.
Bu hekayənin üstündən illər keçdi artıq 22 yaşına gəldim. Gec də olsa hekayəmi yazmaq öz əlimdə olduğunu anladım, başqasının yazdığı hekayəni yaşasam, öz həyatımı deyil də başqasının həyatını yaşamış olardım.
Mən yeniden musiqi kursuna davam ettim müəllimim panduri ifami o qədər çox bəyəndi ki mənə Borjomide baş tutacaq konsertde onunla birlikdə cıxmağımı təklif etti. O an üzümdə bir təbəssüm yarandi ve mən o an anladım xeyallarımın arxasınca həmişə qaçmalı olduğumu, fərq etmir neçe yaşınız olur olsun.
Bu həyat sizindir ve hekayənin baş qəhramanı da yazarı da sizsiniz.
Müəllif: Pəri İsmayılova
—————
იბრძოლე შენი ოცნებებისთვის!
დედამ ბავშვობიდან მასწავლა ოცნებებისთვის ბრძოლა. მაგრამ ეს ყოველთვის არ იყო ისეთი ადვილი, როგორც დედაჩემი ამბობდა. როცა გარშემო მყოფებს ვუთხარი, რომ ბავშვობიდან მინდოდა მუსიკალურ ინსტრუმენტებზე დაკვრის სწავლა, ყველა მაკრიტიკებდა – თანატოლებიც და ჩემზე უფროსი ადამიანებიც. მათი აზრით, ეს ჩემი ოცნება დროის კარგვა იყო. ერთხელაც არ მომისმენია პოზიტიური აზრი ამ ოცნებაზე, დედის გარდა. პატარა ასაკში, მეოთხე კლასში, ერთ-ერთი პროექტიდან ფანდური მოვიგე და დავიწყე მუსიკის გაკვეთილებზე სიარული, მაგრამ გარშემო მყოფებს ისეთი უარყოფითი რეაქციები ჰქონდათ, რომ სერიოზულად მივიღე მათი აზრი და არ გავაგრძელე სიარული.
ამ ამბიდან წლები გავიდა, უკვე 22 წლის გავხდი. ამ ბოლო დროს მივხვდი, რომ ჩემი ბედი ჩემსავე ხელშია სხვისი შენიშვნით, კომენტარით რომ მეცხოვრა, ჩემის ნაცვლად სხვისი ცხოვრებით ვიცხოვრებდი.
მუსიკის კურსი განვაახლე. ჩემს მასწავლებელს იმდენად მოეწონა ჩემი ფანდურზე შესრულება, რომ ბორჯომში გასამართ კონცერტზე მასთან ერთად გამოსვლა შემომთავაზა. ამ დროს სახეზე ღიმილი გადამეფინა და იმ წამს მივხვდი, რომ ყოველთვის უნდა ვიბრძოლო ჩემს ოცნებებისთვის, რამდენი წლისაც არ უნდა ვიყო.
ეს ცხოვრება შენია და შენ ხარ შენი ამბის მთავარი გმირი და ავტორი.
ავტორი: პარი ისმაილოვა
