ფემინისტური ბრძოლის დასაწყისი სტუდენტობის პერიოდში, 1998 წელს, ჩემმა პედაგოგმა და შესანიშნავმა ადამიანმა ფერიდე ზურიკაშვილმა ჩამრთო პროექტში, რომელიც დევნილ ქალთა მდგომარეობას იკვლევდა. ...
2008-2009 წლებში ახალი დეკოლონიური ფემინისტური სათვალით აღჭურვილმა დავიწყე ისტორიისა და თანამედროვე პოლიტიკის გადააზრება. ...
ფემინისტური ბრძოლის დასაწყისი ბავშვობიდან მოყოლებული ვხვდებოდი, რომ ,,ქალობის” გამო ნაკლოვან ადამიანად მივიჩნეოდი. ბიჭებისთვის კონკურენცია არ უნდა გამეწია, წესიერება, მოთმინება და სხვა კაცების მორჩილება მომეთხოვებოდა და მეც მეტ-ნაკლებად ვცდილობდი, ,,კარგი გოგო” მეთამაშა. ჩემი მშობლებისთვის ყველაზე მთავარი ჩემი და ჩემი ძმისთვის განათლების ...
სამუშაონი და დღენი ეძღვნება ნატალია ზაზაშვილის ხსოვნას ჩემი ფემინიზმი, მახსოვს, დაიწყო სადღაც XX საუკუნის 60-იანი წლების შუისკენ, სოხუმის I საშუალო სკოლაში, ...
დასაწყისი ეს ამბავი მანამ დაიწყო, სანამ გავჩნდებოდი… ...
დასაწყისი საკუთარ თავს როდის დავარქვი ფემინისტი, არ მახსოვს. ისე გავიზარდე, არაფერი მსმენია ფემინიზმზე. მაგრამ, ფემინიზმის ცოდნა არ იყო საჭირო იმისთვის, რომ არ მომწონებოდა უფროსების რადიკალურად განსხვავებული დამოკიდებულება ბიჭებისა და გოგონების, ქალებისა და კაცების მიმართ. მე ნეიტრალური დამოკიდებულება მინდოდა ჩემ მიმართ, ...
ფემინისტურ ბრძოლაში ჩემი მონაწილეობის საჭიროება ვიგრძენი 2011 წელს, როცა გააქტიურდა აბორტის აკრძალვის მოთხოვნა საზოგადოებაში. ცხადია, ეს არც პირველი შემთხვევა ყოფილა, არც უკანასკნელი, მაგრამ ჩემ პოლიტიკურ ცხოვრებაში პირველი იყო. აბორტის, ანუ ქალის ერთ-ერთი ფუნდამენტური უფლების აკრძალვის წინააღმდეგ საქართველოს მოქალაქე ქალების მსვლელობა ...
ფრუსტრირებული ფემინისტის ჩანაწერი როდესაც დღიურის წერა დავიწყე, მინდოდა დამეწერა ლამაზი ისტორია იმის შესახებ, თუ „როგორ გავხდი ფემინისტი“, როგორ წავიკითხე ელფრიდე იელინეკის რომანი „საყვარლები“ და როგორ გავიაზრე ის, რომ მეც ვიჩაგრები, როგორც ქალი, ...
ფემინიზმი და სახელმწიფოებრიობის განვითარება თუ გვინდა განვსაზღვროთ, რა ადგილი ეკავა ამა თუ იმ მოძრაობას საზოგადოებრივ ცხოვრებაში, საჭიროა განვიხილოთ იგი ქვეყანის შიდაპოლიტიკური ვითარების და საერთაშორისო პოლიტიკური დღის წესრიგის კონტექსტში. ...
ჩემი ცხოვრების პირველი 30 წელი (და ალბათ, ნახევარი სიცოცხლე) სიბნელეში ხელის ცეცებით სიარულს გავდა. მერე, როცა სახელები დავარქვი (მეტნაკლებად) ყველაფერს, რაც ჩემშიც და ჩემს გარშემო ხდებოდა, ცხოვრება უფრო შესაძლებელი გახდა. ...
ამ დღიურების წერას ორი დღე მოვანდომე, 15 და 16 ოქტომბერი. ...